Zygmunt Hofmokl-Ostrowski

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dodania linków wewnętrznych. Jeśli możesz, dodaj je teraz. Linki do innych haseł: hasło, hasłowy, hasłami zapisujemy jako [[hasło]], ''[[hasło]]wy'', '''[[hasło|hasłami]]'''.

Adwokat polski, urodzony w Wiedniu w roku 1873, ukończył prawo na Uniwersytecie Lwowskim, następnie odbył aplikację adwokacką i otworzył kancelarię w Wiedniu. W czasie I wojny światowej walczył pierw w szeregach wojska austriackiego, a następnie w wojsku polskim. Po wojnie otwiera kancelarię w Krakowie, jednak niedługo potem przenosi siedzibę kancelarii do Warszawy, gdzie zyskał sławę jako obrońca karny, obdarzony niezwykłym talentem oratorskim, ale także niezwykle wybuchowym temperamentem. Wybuchowy temperament zaprowadził niestety mecenasa na ławę oskarżonych, po tym, gdy w procesie przed Sądem Okręgowym w Warszawie sześciokrotnie wypalił z rewolweru, pod wpływem silnych emocji po obrazie ze strony funkcjonariusza policji, bedącego świadkiem w sprawie. Sąd uznając że oddanie strzałów nastąpiło pod wpływem silnych emocji skazał mecenasa na tydzień aresztu. Za nadużycia słowa zaś w procesie redaktora Piaseckiego, w którym mecenas brał udział, został skazany na miesiąc aresztu i dwa lata zawieszenia w wykonywaniu zawodu. Mecenas w okresie międzywojennym mieszkał w Milanówku pod Warszawą. W czasie II wojny światowej mecenas był więziony w aresztach Gestapo w Milanówku i na Zamku Lubelskim. Po wojnie kontynuował wykonywanie zawodu, słynna była jego obrona wielokrotnego zabójcy z Krakowa Mazurkiewicza, gdzie mecenas zgodnie z aksjologią tamtego okresu wykazywał, iż zabite zostały osoby niepełnowartościowe w socjalistycznym społeczeństwie. Pomimo błyskotliwej obrony Mazurkiewicz został skazany na karę śmierci. Adwokat Zygmunt Hofmokl- Ostrowski zmarł w wieku lat dziewięćdziesięciu w roku 1963. Nie była to jedyna osoba wykonująca zawód adwokata pod tym nazwiskiem, zawód ten wykonywali też, brat mecenasa Wilhelm, syn Zygmunt i córka Gabriela po mężu Mycielska.

Palestra rok XLVIII;

S.Milewski, Ciemne sprawy międzywojnia. Warszawa 2002