Zmierzch bogów

Z Wikipedii

Brunhilda i Waltraute, Arthur Rackham.

Zmierzch Bogów (niem. Götterdämmerung) - czwarta i ostatnia część tetralogii dramatu muzycznego Pierścień Nibelunga. Dzieło składa się z prologu i trzech aktów. Libretto i muzykę napisał Richard Wagner.

Prapremiera "Zmierzchu Bogów" miała miejsce 17 sierpnia 1876 w Bayreuth, w czasie pierwszego kompletnego wykonania "Pierścienia Nibelunga", w specjalnie na potrzeby dzieł Wagnera wzniesionym Festspielhaus.

Tytuł dramatu jest odpowiednikiem nordyckiego pojęcia Ragnarok.

[edytuj] Osoby

Zygfryd (Siegfried) - tenor
Brunhilda (Brünnhilde) - sopran
Gunther - bas-baryton
Gutrune - sopran
Hagen - bas
Alberyk (Alberich) - bas-baryton
Waltraute - mezzosopran
Pierwsza Norna - kontralt
Druga Norna - mezzosopran
Trzecia Norna - sopran
Woglinde- sopran
Wellgunde - sopran
Flosshilde - mezzosopran

Wasale Gunthera, kobiety.

[edytuj] Treść

[edytuj] Prolog

Trzy Norny, córki Erdy, zbierają się niedaleko skały Brunhildy. Tkają linę przeznaczenia, śpiewając o przeszłości i przyszłości. Nagle ich lina urywa się; opłakując swa utraconą mądrość, Norny znikają. Wstaje nowy dzień. Pojawiają się Zygfryd i Brunhilda. Zygfryd odziany jest w zbroję; Brunhilda wysyła go w świat, aby dokonał nowych heroicznych czynów, oddając mu swego rumaka o imieniu Grane. Zygfryd przysięga jej swą miłość i daje tytułowy pierścień, który zdobył po walce ze smokiem Fafnerem.

[edytuj] Akt I

Gunther, władca Gibichungów, siedzi w sali tronowej wraz ze swoją siostrą, Gutrune, i przyrodnim bratem, Hagenem. Hagen radzi mu znaleźć żonę dla siebie i męża dla Gutrune; proponuje Brunhildę i Zygfryda, przedstawia także swój plan: Gutrune da Zygfrydowi napój miłosny - pod jego wpływem bohater przyprowadzi Guntherowi Brunhildę, aby pojąć jego siostrę za żonę. Wkrótce Zygfryd pojawia się na dworze Gibichungów. Mile witany przez Gunthera, wypija napój od Gutrune, wznosząc toast za Brunhildę i ich miłość. Jednak po wypiciu magicznego napoju zapomina o Brunhildzie i zakochuje się w Gutrune. Zgodnie z planem Hagena, Zygfryd podejmuje się zdobycia żony dla Gunthera, który opowiada mu o Brunhildzie. Zygfryd i Gunther zawiązują braterstwo krwi i Zygfryd odjeżdża. W tym samym czasie Brunhildę odwiedza jej siostra, Waltraute. Opowiada ona o tym, jak któregoś dnia Wotan wrócił ze złamaną włócznią oraz błaga byłą walkirię, aby oddała pierścień córkom Renu, gdyż klątwa pierścienia rani ich ojca (Wotan siedzi teraz w Walhalli, czekając na koniec; wysyła tylko na świat swoje kruki, by przynosiły mu wieści). Brunhilda odmawia jednak oddania pierścienia, podarunku od Zygfryda, i Waltraute odjeżdża. Przybywa Zygfryd z magicznym hełmem (Tarnhelm) na głowie, dzięki któremu wygląda jak Gunther, i mówi Brunhildzie, że ma zostać jego żoną. Brunhilda stawia opór; Zygfryd podporządkowuje ją sobie, zabierając pierścień z jej palca i wkładając na własny.