Zlodowacenie południowopolskie
Z Wikipedii
Zlodowacenie południowopolskie (zlodowacenie Nidy, Sanu I i Sanu II) - zlodowacenia te sięgały północnych zboczy Sudetów i Karpat, wchodząc miejscami w szerokie doliny górskie. Największe ze zlodowaceń na terenie Polski w plejstocenie (objęło ok. 90% kraju).
Osady tych zlodowaceń zachowały się przede wszystkim w środkowej i północnej Polsce, pod utworami młodszych ogniw czwartorzędu. Częściowo też jednak (zwłaszcza na południu kraju) zostały one zniszczone w wyniku późniejszej denudacji. Osady tych zlodowaceń to przede wszystkim piaski i żwiry fluwioglacjalne, a także iły warwowe. W trakcie tych zlodowaceń obszar Jury Krakowsko-Częstochowskiej był prawdopodobnie wolny od lodu, gdyż nie znaleziono na tym obszarze osadów genezy glacjalnej, a rzeźba (skałki jurajskie) nie noszą śladów egzaracji (erozji lodowcowej).