Zespół Hornera

Z Wikipedii

	Zespół Hornera
(Horner syndrom)
ICD-10:	G90.2
G90.2.0 {{{X.0}}}
G90.2.1 {{{X.1}}}
G90.2.2 {{{X.2}}}
G90.2.3 {{{X.3}}}
G90.2.4 {{{X.4}}}
G90.2.5 {{{X.5}}}
G90.2.6 {{{X.6}}}
G90.2.7 {{{X.7}}}
G90.2.8 {{{X.8}}}
G90.2.9 {{{X.9}}}

Zespół Hornera jako objaw rozwarstwienia tętnicy szyjnej.

Zespół Hornera jest spowodowany przerwaniem współczulnego unerwienia oka pomiędzy ośrodkiem w pniu mózgu, a samym okiem. Unerwienie to przebiega drogą włókien nerwu okoruchowego (III) z jego jądra przywspółczulnego - Westphala-Edingera. Uszkodzenie może wystąpić przy uszkodzeniu nerwu w miejscu jego wejścia do oczodołu, w szczelinie oczodołowej górnej (zespół szczeliny oczodołowej górnej).

Klasycznymi objawami zespołu Hornera związanymi z samym narządem wzroku są:

ptosis - opadnięcie powieki i co za tym idzie zwężenie szpary powiekowej po zajętej stronie, spowodowane osłabieniem mięśnia Mullera
miosis - zwężenie źrenicy oka, spowodowane działaniem mięśnie zwieracza źrenicy bez opozycji rozwieracza, czego skutkiem jest nierówność źrenic (anisocoria)
enophtalmus - zapadnięcie gałki ocznej do oczodołu, przez niektórych autorów uważane za złudzenie optyczne wywołane przez opadanie powieki
niedobarwliwa różnobarwność tęczówek (ta po stronie zespołu Hornera jest jaśniejsza, objaw może być obserwowany, jeśli zmiana jest wrodzona lub długotrwała
źrenica bardzo wolno się rozszerza.

Zespół Hornera może też być objawem guza Pancoasta, który rozwija się w szczycie płuca i nacieka pień współczulny uszkadzając go. Wtedy dochodzi do zaniku aktywności współczulnej w obszarze unerwianym przez pień współczulny i wystąpienia wymienionych wyżej objawów ocznych, a także dodatkowych:

anhidrosis - upośledzenie wydzielania potu na części twarzy po zajętej stronie
vasodilatatio - rozkurcz mięśniówki naczyń skórnych skutkujący ich rozszerzeniem.

Inne objawy to pozorny wytrzeszcz, przejściowe obniżenie ciśnienia w gałce ocznej, zmiany w składzie łez.