Zatrzymanie (prawo)
Z Wikipedii
Zatrzymanie – środek przymusu w postaci pozbawienia wolności, jaki ma prawo zastosować policja lub inne uprawnione organy ścigania (Centralne Biuro Antykorupcyjne Centralne Biuro Śledcze Straż Graniczna Żandarmeria Wojskowa i inne) w stosunku do osoby podejrzanej, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo i jednocześnie zachodzi obawa, iż się ukryje lub zatrze ślady przestępstwa. Zgodnie z Konstytucją RP i kodeksem postępowania karnego, zatrzymany powinien być niezwłocznie i w zrozumiały dla niego sposób poinformowany o przyczynach zatrzymania, z którego należy sporządzić protokół. Zatrzymany powinien być zwolniony niezwłocznie po ustaniu przyczyn zatrzymania, po maksymalnie 48 godzinach.
W wypadku wystąpienia przez prokuratora do sądu z wnioskiem o tymczasowe aresztowanie zatrzymany musi być doprowadzony przed oblicze sądu w terminie do 48 godzin. Sąd ma 24 godziny na wydanie postanowienia w przedmiocie zastosowania lub nie tymczasowego aresztowania.
Osobie zatrzymanej przysługuje prawo wniesienia zażalenia do sądu, który niezwłocznie (w terminie instrukcyjnym do 7 dni) je rozpatruje i w razie uznania bezpostawności zatrzymania poleca natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego lub - jeśli zwolnienie to już nastąpiło - orzeka o bezprawności zatrzymania co jest podstawą do roszczenia o odszkodowanie za bezprawne pozbawienie wolności kierowanego przeciwko Skarbowi Państwa. W prawie polskim nie obowiązuje instytucja habeas corpus, której istotą jest obligatoryjne doprowadzenie każdej zatrzymanej osoby (niezależnie od jej żądania) do Sądu celem potwierdzenia legalności zastosowania tego środka przymusu.
[edytuj] Podstawy prawne
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego.
Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji.
Ustawa z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym.
Ustawa z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej.
[edytuj] Bibliografia
Tomasz Grzegorczyk - Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Kantor Wydawniczy Zakamycze 2003, Kraków, wyd. III, s.1690.
