Zamek Himeji

Z Wikipedii

Współrzędne: 34°50'21" N 134°41'38" E34.8391667 134.6938889 (Zamek Himeji)

Himeji-jō nr rej. 661/1993 r. UNESCO
Zamek Himeji
Miejsce	Himeji Japonia
Typ budynku	zamek
Styl architektoniczny	japoński
Rozpoczęcie budowy	1333
Ukończenie budowy	1346
Ważniejsze przebudowy	1601-1608
Pierwszy właściciel	rodzina Akamatsu 1333-1580
Kolejni właściciele	Toyotomi Hideyoshi 1580-1598, rodzina Tokugawa 1601-1871, od 1871 rząd Japonii
Zniszczono	1580
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
strona internetowa budynku

Zamek Himeji (jap. 姫路城, Himeji-jō^?) – japoński zamek, znajdujący się w mieście Himeji, prefektura Hyōgo. Jedna z najstarszych istniejących do dziś budowli średniowiecznej Japonii. Został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Razem z zamkiem Matsumoto oraz zamkiem Kumamoto jest jednym z japońskich "Trzech Sławnych Zamków" i jednym z najczęściej odwiedzanych zamków w Japonii. Znany jest jako Hakurojō lub Shirasagijō (Zamek Białej Czapli) ze względu na białe zewnętrzne wykończenie.

[edytuj] Historia

Zamiar postawienia zamku i konstrukcja zamku powstała w epoce Muromachi. Zamek nosił wtedy nazwę Himeyama. W 1331 roku Akamatsu Sadanori zaplanował zamek u podnóża góry Himeji. Gdzie Akamatsu Norimura zaplanował świątynię Shomyoji. Kiedy Akamatsu przegrali podczas wojny Kakitsu, plany budowy na krótko przejęli członkowie klanu Yamana. Wkrótce jednak po wojnie Ōnin klan Akamatsu znów przejął plany. W 1580 roku Toyotomi Hideyoshi przejmuje kontrolę nad zniszczonym zamkiem i na jego polecenie Kuroda Yoshitaka wznosi trójkondygnacyjną wieżę zamku. Po bitwie pod Sekigaharą w 1601 roku Ieyasu Tokugawa osadził na zamku Ikedę Terumasa, który w ciągu dziewięciu lat rozbudował zamek prawie do obecnego wyglądu. "Tylko wschodnia brama z drugiego dziedzińca" jest ze starszej epoki. Tylko jedna ważniejsza dobudowa pochodzi z 1618 roku, jest nią Zachodni Krąg. Do czasu "Restauracji Meiji" zamek był we władaniu potomków Sakai Tadasum'iego i ostatnim bastionem feudalizmu japońskiego. W 1868 Armia Okayamy pod dowództwem potomków Ikedy Terumasa wyrzuciła okupantów z zamku. 1871 roku, po upadku systemu feudalnego w Japonii, Zamek Himeji został sprzedany na aukcji za 23 ówczesne Yeny oraz publiczne fundusze. Zamek przejął rząd japoński i aż do dnia obecnego jest właścicielem zamku. W 1945 roku, w końcówce II wojny światowej, zamek dwukrotnie był celem bombardowań. Jednakże większość okolicy zamku spłoneła doszczętnie, a sam zamek przetrwał prawie nie naruszony. Remont zamku rozpoczął się w 1956 i zakończył w 1964 roku. W 1993 roku zamek został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. 4 IV 2006 zamek otrzymał numer 59 spośród 100 japońskich zamków.

[edytuj] Architektura

Himeji jest świetnym przykładem typowego japońskiego zamku, zawierającego wiele obronnych i architektonicznych elementów kojarzonych z japońskimi zamkami. Wysokie fundamenty, białe ściany i rozmieszczenie budynków wewnątrz kompleksu są typowymi elementami każdego japońskiego zamku.

Jednym z najważniejszych elementów obronnych zamku (i prawdopodobnie najsłynniejszym) jest skomplikowany labirynt ścieżek wiodących do głównej warowni. Bramy, wewnętrzne i zewnętrzne mury zamkowego kompleksu są tak zorganizowane, aby atakujący był zmuszony poruszać się wokół zamku, napotykając po drodze wiele ślepych zaułków. Pozwalało to obserwować i ostrzeliwać intruzów z wnętrza warowni strzałami, muszkietami, kamieniami i gorącym piaskiem. Himeji jednak nigdy nie był zdobywany, więc system nie został sprawdzony. Labirynt jest tak skomplikowany, że do dziś nikt nigdy nie wykonał jego mapy.