Wypadek lotu British European Airways 609

Z Wikipedii

Katastrofa lotnicza British European Airways Lot nr 609 - katastrofa samolotu Airspeed AS.57 Ambassador 2 linii British European Airways na lotnisku Munich-Riem w Monachium, 6 lutego 1958.

Spis treści 1 Samolot 2 Pasażerowie i załoga 3 Katastrofa 4 Ofiary 4.1 Piłkarze Manchester United 4.2 Inni 5 Źródła

[edytuj] Samolot

Samolot z rodziny turbośmigłowych, dwusilnikowych Airspeed Ambassador, o numerze rejestracyjnym G-ALZU [1], ochrzczony imieniem angielskiego lorda i polityka - "Lord Burghley", był eksploatowany od 1952 roku. Samoloty tego typu mogły zabrać na pokład maksymalnie do sześćdziesięciu pasażerów. W siedmiu incydentach lotniczych - z których katastrofa w Monachium przoduje pod względem liczby zabitych - zginęło łącznie 29 osób (według Aviation Safety Netowork).

[edytuj] Pasażerowie i załoga

Na pokładzie nierozkładowego - wyczarterowanego - rejsu nr 609 do Manchesteru znajdowało się 38 pasażerów - w tym piłkarze Manchesteru United powracający z rozegranego w Belgradzie meczu z drużyną Crvena Zvezda Belgrad w Pucharze Europy (padł wynik 3:3, który dał awans do półfinału). Na pokładzie samolotu znajdowali się także pracownicy klubu, dziennikarze, kibice oraz sześcioosobowa załoga, na czele z kapitanem Jamesem Thainem.

[edytuj] Katastrofa

6 lutego 1958 roku był w Monachium dniem mroźnym i śnieżnym. Gdy o 14.17 dotarł tu rejs nr 609, w okolicy trwały intensywne opady śniegu. Samolot miał tutaj zatankować przed udaniem się w kolejną partię lotu do Manchesteru.

O 15.20 piloci maszyny otrzymali pozwolenie na kołowanie na pas nr 25. W 15.31 - po zezwoleniu na start - załoga rozpoczęła rozpędzać się z miejsca startowego. Jednak po chwili, piloci zauważyli niesprawną pracę silników, po czym przerwali start, powracając na miejsce startowe. Po otrzymaniu pozwolenia na drugą próbę startu i powtórnym rozpędzeniu, pojawiły się kolejne kłopoty z ciśnieniem paliwa w silniku nr 1. W końcu i ta próba startu została przerwana. Po przedyskutowaniu sprawy, piloci zadecydowali, iż tym razem spróbują otworzyć przepustnice wolniej, by wyeliminować problem nagłego wzrostu ciśnienia silników. Tymczasem, zarówno na samolot, jak i na asfalt pasa startowego nadal padał intensywny śnieg - mimo, że część została zniesiona podczas prób startu, to jednak warstwa kilku centymetrów wciąż utrzymywała się na powierzchni pasa. Ale w tamtych czasach, dla zarządu portu lotniczego tak niewielka warstwa nie stanowiła problemu.

Około godziny 16.03 samolot rozpoczął trzecią próbę startu z pasa nr 25. Kiedy przyspieszenie maszyny osiągnęło 85 węzłów (ok. 43 m/s), w silniku nr 1 powoli zwiększało się ciśnienie. Po chwili, piloci unieśli dziób turbośmigłowca. Przy prędkości V1 - 117 węzłów (ok. 60 m/s) - maszyna odmówiła posłuszeństwa. Przed osiągnięciem prędkości V2 (119 węzłów - 61 m/s), samolot wstąpił w strefę gładkiej warstwy błota na pasie startowym. Prędkość zmalała do 105 węzłów (54 m/s), przy której samolot nie mógł wzbić sie w powietrze. Jednocześnie wstrzymanie rozpędu było już niemożliwe.

Po utracie prędkości, samolot wypadł z pasa, przerwał okalającą lotnisko barierkę, przeciął pobliską drogę i rozbił się o domostwo i rosnące w jego pobliżu drzewo. Część wraku zatrzymała się dopiero po kolejnych 90 metrach, uderzając w drewniany garaż i zaparkowany wewnątrz wóz, wzniecając płomienie. Większość z podróżnych, zajmujących tylne rzędy siedzeń albo poniosła śmierć na miejscu, albo wskutek ciężkich ran - niewielu z tamtej partii samolotu udało się przeżyć. Przednia część turbośmigłowca wytraciła prędkość dopiero po kolejnych 65 metrach. W domostwie, o który skrzydłem zahaczyła maszyna w chwili katastrofy nikt się nie znajdował.

[edytuj] Ofiary

[edytuj] Piłkarze Manchester United

• Geoff Bent
• Roger Byrne
• Eddie Colman
• Duncan Edwards (zmarł w szpitalu 15 dni później)
• Mark Jones
• David Pegg
• Tommy Taylor
• Liam 'Billy' Whelan

[edytuj] Inni

• Walter Crickmer - sekretarz klubu
• Bert Whalley - główy trener
• Tom Curry - trener
• Alf Clarke - dziennikarz, Manchester Evening Chronicle
• Don Davies - dziennikarz, Manchester Guardian
• George Follows - dziennikarz, Daily Herald
• Tom Jackson - dziennikarz, Manchester Evening News
• Archie Ledbrooke - dziennikarz, Daily Mirror
• Henry Rose - dziennikarz, Daily Express
• Eric Thompson - dziennikarz, Daily Mail
• Frank Swift - dziennikarz, News of the World (również były bramkarz reprezentacji Anglii i Manchesteru City)
• Kapitan Kenneth "Ken" Rayment - II pilot rejsu, zmarł 3 tygodnie później w wyniku uszkodzenia mózgu
• Bela Miklos - agent biura podróży
• Willie Satinoff - kibic
• Tom Cable - steward

[edytuj] Źródła

• Aviation Safety Network

To jest tylko zalążek artykułu związanego z lotnictwem. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.