Wyciąg (wspinaczka)

Z Wikipedii

Wyciąg - we wspinaczce - odległość między dwoma stanowiskami asekuracyjnymi wyznaczona przede wszystkim długością używanej liny oraz konfiguracją terenu i ilością sprzętu. Tradycyjnie długość drogi mierzy się liczbą wyciągów, szczególnie we wspinaczce górskiej. Obecnie standardowa długość wyciągu to około 50 metrów.

[edytuj] Wspinanie metodą wyciągową

W trakcie wspinaczki, wspinacze tworzą zwykle dwuosobowe zespoły. Wspinacz, który prowadzi wyciąg przywiązuje się do jednego z końców liny i rozpoczyna wspinaczkę od stanowiska asekuracyjnego, tworząc po drodze punkty asekuracyjne, przez które przeplata linę. W tym samym czasie jego partner stoi lub siedzi na stanowisku asekuracyjnym i asekuruje prowadzącego trzymając w odpowiedni sposób linę. W momencie gdy prowadzący wybierze całą lub prawie całą długość liny musi się zatrzymać i zmontować nowe stanowisko asekuracyjne.

Po zmontowaniu stanowiska przez prowadzącego - role się zamieniają. Dawny prowadzący stoi na nowym stanowisku i asekuruje wspinacza, który dochodzi do niego od dołu ze starego stanowiska. Każdy wyciąg jest zatem pokonywany przez obu wspinaczy, przy czym jeden prowadzi mając linę od dołu i zakładając po drodze punkty asekuracyjne, a drugi wspina się po "śladach" prowadzącego mając linę od góry i likwidując po drodze punkty asekuracyjne.

Po spotkaniu się obu wspinaczy na nowym stanowisku wyciąg jest ukończony i można przystąpić do pokonywania kolejnego wyciągu. Zagadnienie, kto ma prowadzić który wyciąg jest rozstrzygane prywatnie między oboma członkami zespołu. Istnieją zespoły, które umawiają się, że zawsze jeden ze wspinaczy prowadzi, a drugi dochodzi, jak i zespoły, które prowadzą wyciągi na przemian. Zdarza się, że jeden z członków zespołu się wspina, a drugi go tylko asekuruje na kolejnych odcinkach, samemu dochodząc na kolejne stanowiska przy pomocy tzw. małp.

Wyciągi nie występują przy tzw. asekuracji lotnej, która polega na tym, że obaj wspinacze wspinają się na raz, będąc przywiązani do liny na stałe u obu jej końców. Asekurację lotną stosuje się jednak tylko w łatwym terenie (np: na trawiastych stokach, lub łatwych graniach). Ale i to ostatnio ulega zmianom. Dokonywane są obecnie bardzo szybkie przejścia dróg wielkościanowych w czasie których zespoły wspinają się właśnie z lotną asekuracją, gdyż jest to najszybsza technika.

[edytuj] Liczba wyciągów

Czas przejścia jednego wyciągu zależy od wielu czynników - trudności drogi, warunków pogodowych, przygotowania kondycyjnego i technicznego wspinaczy. Zwykle jest to jednak od ok. 30 minut do 2 godzin. Bywają jednak sytuacje, że jeden, szczególnie trudny wyciąg potrafi zająć wspinaczom nawet kilka dni.

Liczbę wyciągów na drodze można ogólnie oszacować dzieląc jej długość przez długość posiadanej liny. Np: droga licząca 700 m wymaga nie mniej niż 14 wyciągów. Licząc godzinę na każdy wyciąg, pokonanie takiej drogi wymaga zatem 14 godzin wspinania.

W trakcie wspinania czasami prowadzący decyduje o skróceniu wyciągu - t.j. założeniu stanowiska asekuracyjnego zanim skończy się lina. Może to być podyktowane np: tym, że w miejscu zakończenia się liny występuje szczególnie trudny fragment drogi, który uniemożliwia założenie bezpiecznego stanowiska. Czasami wyciąg jest też skracany, gdy droga prowadzi zygzakiem. Przy dużym rozrzucie punktów asekuracyjnych wzrastają bowiem siły tarcia liny o karabinki i w pewnym momencie prowadzący zaczyna mieć trudności z wyciąganiem liny za sobą. Tego rodzaju sytuacje zdarzają się dość często, stąd zwykle liczba rzeczywiście wykonanych wyciągów jest większa od teoretycznie obliczonej.