William Henry Smith
Z Wikipedii
William Henry Smith (ur. 24 czerwca 1825 w Londynie, zm. 6 października 1891 w Wolmer Castle), brytyjski polityk i przedsiębiorca, jedyny syn Williama Henry'ego Smitha i Mary Ann Cooper.
Wykształcenie odebrał w Tavistock Grammar School. W 1846 r. stał się wspólnikiem w ojcowskiej firmie W H Smith (od tej pory nosiła ona nazwę W H Smith & Son), zajmującej się handlem detalicznym. Dzięki jego działaniom firma rozpoczęła praktykę sprzedaży książek i gazet na dworcach kolejowych. W 1868 r. Smith zdecydował się rozpocząć karierę polityczną. W tymże roku wygrał wybory do Izby Gmin w okręgu Westminster. Startował z ramienia Partii Konserwatywnej.
Kiedy w 1874 r. konserwatyści wygrali wybory Smith został finansowym sekretarzem skarbu w drugim rządzie lorda Beaconsfielda. W 1877 r. niespodziewanie został pierwszym lordem Admiralicji. Urząd ten sprawował do wyborczej klęski konserwatystów w 1880 r. W tym czasie zyskał przezwisko "Pinafore Smith". Jego historia zaczęła się wraz z nominacją Smitha na stanowisko pierwszego lorda Admiralicji. Nominacja ta zainspirowała popularny duet twórców oper komicznych, libercistę Williama Schwencka Gilerta i kompozytora Arthura Sullivana, którzy w swoim najnowszym dziele, H. M. S. Pinafore, umieścili wzorowanego na postaci Smitha bohatera, sir Josepha Portera KCB, pierwszego lorda Admiralicji. Szczególną popularność zyskała wykonywana przez Portera piosenka "When I was a lad", będąca satyrą na karierę polityczną Smitha. Padają tam słowa:
- I grew so rich that I was sent
- By a pocket borough into Parliament.
- I always voted at my party's call,
- And I never thought of thinking for myself at all.
- I thought so little, they rewarded me
- By making me the Ruler of the Queen's Navee![1]
W 1885 r. Smith zmienił swój okręg wyborczy na Strand. Wygrał tam wybory i w konserwatywnym rządzie lorda Salisburyego piastował stanowisko ministra wojny. Sprawował je w latach 1885-1886. W 1886 r. został Głównym Sekretarzem Irlandii a po kilkumiesięcznych rządach liberałów powrócił na rok do ministerstwa wojny. W 1887 r. został pierwszym lordem skarbu i liderem konserwatystów w Izbie Gmin. Był jednym z najbliższych współpracowników lorda Salisburyego. Przez Arthura Balfoura został nazwany "Old Morality". W 1891 r. został Lordem Strażnikiem Pięciu Portów. Zmarł kilka miesięcy później.
13 kwietnia 1858 r. poślubił Emily Danvers (zm. 12 sierpnia 1913), kreowaną po jego śmierci wicehrabiną Hambleden, córkę Frederiak Davesa Danversa. William i Emily mieli razem dwóch synów i cztery córki:
- Mabel Danvers Smith (zm. 27 marca 1956), żona Johna Rydera, 5. hrabiego Harrowby, miała dzieci
- Emily Anna Smith (zm. 28 stycznia 1942), żona Williama Aclanda, 2. baroneta, miała dzieci
- Beatrice Danvers Smith (zm. 4 grudnia 1942), żona Alfreda Dyke'a Aclanda, miała dzieci
- Henry Walton Smith (1 października 1865 - luty 1866)
- William Frederick Danvers Smith (12 sierpnia 1868 - 16 czerwca 1928), 2. wicehrabia Hambleden
- Helen Smith (przed 1881 - 17 stycznia 1944), żona Henryego Sydneya Seymoura, miała dzieci
Przypisy
- ↑ Dorastłem tak bogaty, że mnie wysłano/Ze zgniłego okręgu do Parlamentu./Zawsze głosowałem jak partia kazała,/I nigdy nie myślałem o myśleniu o sobie./Myślałem tak mało, że mnie nagrodzili/Czyniąc mnie zarządcą floty Królowej!
Poprzednik Spencer Cavendish, markiz Hartington |
Minister wojny Wielkiej Brytanii 1885-1886 |
Następca Gathorne Hardy, 1. wicehrabia Cranbrook |
Poprzednik Henry Campbell-Bannerman |
Minister wojny Wielkiej Brytanii 1886 |
Następca Edward Stanhope |
Poprzednik Robert Gascoyne-Cecil, 3. markiz Salisbury |
Pierwszy lord skarbu 1887-1891 |
Następca Arthur Balfour |
Poprzednik George Ward Hunt |
Pierwszy lord Admiralicji 1877-1880 |
Następca Thomas Baring, 1. hrabia Northbrook |
Poprzednik William Hart Dyke |
Główny Sekretarz Irlandii 1886 |
Następca John Morley |
Poprzednik Lord Randolph Churchill |
Przewodniczący Izby Gmin 1887-1891 |
Następca Arthur Balfour |
Poprzednik Granville Leveson-Gower, 2. hrabia Granville |
Lord Strażnik Pięciu Portów 1891 |
Następca Frederick Hamilton-Temple-Blackwood, 1. markiz Dufferin i Ava |
Poprzednik Lord Randolph Churchill |
Lider Brytyjskiej Partii Konserwatywnej Izba Gmin 1887-1891 |
Następca Arthur Balfour |
W dniu powstania
Lord Beaconsfield • Lord Cairns • Lord Carnarvon • Richard Cross • Lord Derby • Gathorne Hardy • Michael Hicks-Beach • George Ward Hunt • Lord Malmesbury • John Manners • Stafford Northcote • Książę Richmond • Lord Salisbury • Lord Sandon
Późniejsi członkowie gabinetu
Książę Northumberland • William Henry Smith • Frederick Stanley
W dniu powstania
Lord Ashbourne • Lord Carnarvon • Randolph Churchill • Lord Cranbrook • Richard Cross • Lord Halsbury • George Hamilton • Lord Harrowby • Michael Hicks-Beach • Lord Iddesleigh • John Manners • Książę Richmond • Lord Salisbury • William Henry Smith • Edward Stanhope • Frederick Stanley
W dniu powstania
Arthur Balfour • Lord Cadogan • Randolph Churchill • Lord Cranbrook • Lord Cross • Lord Halsbury • George Hamilton • Michael Hicks-Beach • Lord Iddesleigh • John Manners • Henry Matthews • Lord Salisbury • William Henry Smith • Edward Stanhope • Lord Stanley of Preston
Późniejsi członkowie gabinetu
Henry Chaplin • George Goschen • Henry Holland • William Jackson • Charles Ritchie