Wilhelm Heinrich Erb
Z Wikipedii
Wilhelm Heinrich Erb (ur. 30 listopada 1840 w Winnweiler in der Pfalz, zm. 29 października 1921 w Heidelbergu) był niemieckim neurologiem, profesorem medycyny i dyrektorem Kliniki Neurologicznej Uniwersytetu w Heidelbergu.
Urodził się w Winnweiler w Palatynacie reńskim w 1840 roku. Studiował na Uniwersytecie w Heidelbergu i przez wiele lat był asystentem Nikolausa Friedreicha. Przez pewien czas współpracował też z Ludwigiem von Buhlem (1816-1880) w Monachium.
W 1880 roku otrzymał katedrę patologii na Uniwersytecie w Lipsku i wkrótce został kierownikiem tamtejszej kliniki. Później powrócił do Heidelbergu by zastąpić Friedreicha na stanowisku kierownika tamtejszej kliniki i pozostał w tym ośrodku do końca kariery.
Erb początkowo zajmował się głównie histologią i toksykologią, ale z czasem jego zainteresowania skupiły się na neurologii. Badał metody elektrodiagnostyczne i podejmował próby elektroterapii, był jednym z popularyzatorów badania odruchu kolanowego. W 1878 opisał miastenię. Jego uczniami byli m.in. Ernst Julius Remak (1849-1911) i Max Nonne (1861-1959).
[edytuj] Prace
- Zur Pathologie und pathologische Anatomie peripherischer Paralysen, 1867/1868
- Spastische Spinalparalyse, 1875
- Handbuch der Krankheiten der peripheren cerebrospinalen Nerven, 1874
- Handbuch der Krankheiten des Rückenmarks und verlängerten Marks, 1878
- Handbuch der Elektrotherapie, 1882
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Wilhelm Heinrich Erb w bazie Who Named It
