Wesoła Lwowska Fala
Z Wikipedii
Wesoła lwowska fala - nazwa niezwykle popularnej audycji Radia Lwów, nadawanej na całą Polskę od 16 lipca 1933 do roku 1939. Autorem większości tekstów był Wiktor Budzyński. Występowali w niej, skutecznie rozśmieszając słuchaczy swoimi dialogami:
- Szczepcio i Tońcio - posługujący się lwowskim bałakiem duet lwowskich batiarów,
- Aprikosenkranz i Untenbaum (Mieczysław Monderer i Adolf Fleischen) - parodiujący żydowski żargon
- radca Strońcio (Wilhelm Korabiowski)
- ciotka Bańdziuchowa
- Marcelku
- śpiewaczka i parodystka Włada Majewska i inni artyści.
[edytuj] Historia
Założona przez Wiktora Budzyńskiego na bazie amatorskich teatrzyków akademickich:
- Nasze Oczko (1928), który działał początkowo w celu finansowego zasilenia kas Bratniej Pomocy, wspomagającej materialnie studentów. Wystawiana przez Nasze Oczko w sali Kasyna i Koła Literacko-Artystycznego rewia Randka pod Wiedeńską cieszyła się ogromną popularnością i rozsławiło teatrzyk
- Wesoły Ul
- dwóch teatrzyków założonych przez żydowską młodzież akademicką, w których wystawiano programy Emanuela Schlechtera, bardzo popularnego twórcy wielu piosenkarskich przebojów, z piosenkami skomponowanymi przez Alfreda Schūtza, późniejszego twórcę słynnych melodii, m.in. Czerwonych maków na Monte Cassino:
- Złoty Pieprzyk
- Różowy Monokl
W czasie II wojny światowej zostali zmobilizowani i przeszli szlak bojowy z wojskiem polskim na Zachodzie - przez Rumunię, Francję, Wielką Brytanię, Włochy. Po wojnie zespół rozpadł się.