Władysław Semadeni

Z Wikipedii

Władysław Adolf Semadeni (ur. 3 lipca 1865, zm. 15 października 1930 w Warszawie) – duchowny kalwiński, superintendent generalny Jednoty Warszawskiej i Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w RP.

Urodził się jako syn Józefa Semadeniego (1812-1887) – warszawskiego cukiernika i jego drugiej żony Marii z domu Ragazzi (1843-1891). Jego przyrodnia siostra Anna Maria z Semadenich (1843-1876) była żoną pastora Augusta Diehla. Po ukończeniu gimnazjum w Płocku w 1883 roku podjął naukę teologii na Uniwersytecie w Królewcu – jako obywatela Szwajcarii nie obowiązywał go nakaz studiów teologicznych w Dorpacie. Studia ukończył w 1888 roku.

Po powrocie z Prus Wschodnich został ordynowany i objął zarząd nad parafią kalwińską w Żychlinie. Od 1900 roku, nie przerywając pracy w Żychlinie, nauczał w kaliskich liceach. Był wtedy nauczycielem Marii Dąbrowskiej, która opisała małżonków Semadeni w swojej powieści "Noce i dnie" jako profesorów Wenordenów.

W 1905 roku otrzymał posadę inspektora w luterańskim liceum im. Mikołaja Reja w Warszawie. Mianowano go wtedy administratorem parafii kalwińskiej w Łodzi. W 1908 roku związał się z warszawską parafią kalwińską przy Lesznie, zostając najpierw jej II, a później I proboszczem.

W 1910 roku wybrano go superintendentem generalnym Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w RP. Z urzędu był również wiceprezesem Konsystorza w Warszawie. Prawdopodobni jeden z najwybitniejszych duchownych kalwińskich w Polsce XX wieku. Za jego czasów przystąpiono do opracowania osobnego śpiewnika kościelnego, wybudowano nowy kościół w Łodzi, przyznano kobietom czynne i bierne prawa wyborcze w kościele (1919). Wprowadził wymóg, by przyszli duchowni reformowani oprócz studiów w Polsce odbywali studia na znanych fakultetach teologii reformowanej na Zachodzie. Był zwolennikiem teologii liberalnej, podobnie jak jego następca.

Znał dziesięć języków, w tym łacinę, grekę i hebrajski; grał na skrzypcach i fortepianie. Organizował w swoim domu spotkania, podczas których wspólnie grano utwory muzyczne; znany był z tego, że zabierał ze sobą na koncerty do filharmonii partytury i sprawdzał jakość gry muzyków^[1].

W zawartym w 1894 roku małżeństwie z córką pastora luterańskiego Heleną Haberkant miał córkę Irenę po mężu Elliot (w USA) oraz syna Tadeusza Semadeniego.

Jest pochowany na cmentarzu reformowanym przy ul. Żytniej w Warszawie.