Węzeł skrajny tatrzański
Z Wikipedii
Węzeł skrajny tatrzański (inaczej węzeł ratowniczy) - jeden z węzłów stosowanych we wspinaczce, żeglarstwie oraz ratownictwie.
Spis treści |
[edytuj] Zastosowanie w żeglarstwie
Jest jednym z najważniejszych węzłów żeglarskich - umiejętność wiązania go jedną ręką jest wymagana od wszystkich żeglarzy. Podczas ratowania człowieka za burtą rzuca się linę osobie ratowanej. Ratowany jedną ręką trzyma linę, a drugą ręką przekłada linę za plecami i zawiązuje węzeł ratowniczy. W żegludze może być również stosowany przy cumowaniu do pala, kamienia etc.
[edytuj] Zastosowanie we wspinaczce
Dawniej używany do przewiązywania się liną w pasie. Obecnie bywa używany do łączenia liny z uprzężą (częściej jednak używa się do tego celu podwójnej ósemki), oraz do oplatania pętlą z liny dużych bloków skalnych lub drzew, wykorzystywanych jako element stanowiska. W obu przypadkach sam węzeł nie stanowi wystarczającego zabezpieczenia - konieczne jest wykonanie dodatkowego węzła zabezpieczającego wolny koniec liny.
[edytuj] Zalety:
- jest łatwy do rozwiązania; w odróżnieniu od podwójnej ósemki, nie zaciska się nawet pod bardzo dużym obciążeniem
- w żeglarstwie: może być wiązany jedną ręką
- w żeglarstwie: pętla nie zaciska się wokół opasanego przedmiotu (w szczególności, nie dusi ratowanego)
[edytuj] Wady (we wspinaczce):
- osłabia linę bardziej niż podwójna ósemka
- wymaga dodatkowego węzła zabezpieczającego przed rozwiązaniem
- jest trudniejszy do skontrolowania (zwiększone ryzyko popełnienia błędu)
[edytuj] Uwaga
Niedopuszczalne jest rozciąganie pętli (patrz rysunek) bez przyłożenia odpowiednio dużej siły do obciążanego końca liny. Rozciąganie samej tylko pętli niezabezpieczonego węzła może spowodować zmianę jego konfiguracji i w konsekwencji - rozwiązanie się węzła. W szczególności, niedopuszczalne jest wpięcie tej pętli np. do punktu centralnego stanowiska i zawiśnięcie na niej (o ile węzeł nie jest prawidłowo zabezpieczony).
W literaturze takie nieprawidłowe użycie węzła skrajnego tatrzańskiego nazywane jest obciążaniem jednocześnie w trzech kierunkach - w istocie chodzi jednak o to, by siły rozciągające pętlę nie miały wartości wyższej, niż siła działająca na cały węzeł (oznaczona na rysunku strzałką).
