Unia Tarnów

Z Wikipedii

ZKS Unia Tarnów
Pełna nazwa	Zakładowy Klub Sportowy Unia Tarnów
Przydomek	"Jaskółki"
Barwy	biało-niebieskie
Data założenia	1928
Adres	ul. Traugutta 5a (klub) ul. Zbylitowska 3 (stadion i siedziba sekcji piłkarskiej) 33-101 Tarnów
Stadion	Stadion Unii Tarnów, Stadion Miejski w Tarnowie-Mościcach
Liczba miejsc	16000
Prezes	Marcin Ćwikliński
Trener	Aleksander Brożyniak
Liga	4 liga- małopolska
2007/08	1.[1]
Sukcesy	1/2 finału Pucharu Polski – 1968/69 1/4 finału Pucharu Polski – 1970/71 5. miejsce w II lidze – 1994/95 i 1995/96 14 sezonów w II lidze: 1959-1962 [4], 1967/68-1969/70 [3], 1976/77 [1] 1985/86 [1], 1994/95-1998/99 [5]
Stroje domowe 　 Stroje wyjazdowe
Strona internetowa klubu

Zakładowy Klub Sportowy Unia Tarnów – polski wielosekcyjny klub sportowy z Tarnowa, założony w 1928 roku. Do najbardziej znanych sekcji należą sekcja żużlowa oraz sekcja piłki nożnej. Ponadto istnieje sekcja koszykówki i sekcja pływacka. Posiada dużą bazę sportową: stadion lekkoatletyczny, halę widowiskowo-sportową "Jaskółka", krytą pływalnię, treningowe boiska piłkarskie, korty tenisowe. Od 30 grudnia 2004 r. stadion piłkarsko- żużlowy stał się obiektem miejskim.

Spis treści 1 Sekcja piłkarska 1.1 Informacje o klubie 1.2 Bilans derbów Tarnowa 1.3 Stadion 1.4 Sezon 2007/08 1.5 Historia startów w lidze (od 1956 r.) 1.6 Kibice Unii Tarnów 2 Sekcja żużlowa 2.1 Historia w skrócie 2.2 Stadion 2.3 Skład 2007 2.4 Skład 2008 2.5 Historia startów w lidze 2.6 Osiągnięcia drużyny 3 Sekcja koszykówki 4 Przypisy 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Sekcja piłkarska

[edytuj] Informacje o klubie

Data założenia klubu: 30 września 1928 r.

Historia nazwy klubu:

• od 1928 » "Tarno-Azot"
• od 1930 » Towarzystwo Sportowe "Mościce"
• od 1950 » ZKS "Unia" Tarnów

Barwy: biało-niebieskie

Adres:

• Klub: ul. Traugutta 5a
• Stadion i siedziba sekcji piłkarskiej: ul. Zbylitowska 3

33-101 Tarnów

Telefony:

• sekcja: (0-14) 637-39-00
• klub: (0-14) 633-19-63

Strona internetowa: www.zksunia.tarnow.pl

Stadion Unii Tarnów:

• pojemność: 16 000 miejsc
• oświetlenie: ok. 900 lx
• boisko: 104 x 68 metrów

Prezes klubu: Marcin Ćwikliński

Rada klubu:

• Miłosz Bączek, Piotr Skóra i Krzysztof Zieliński (przedstawiciele ZAT),
• Zbigniew Kordela, Andrzej Wiśniewski.

Dział marketingu: Marcin Przeklasa

Kierownik sekcji: Krzysztof Czyż

Kierownik drużyny: Mirosław Witek

Trener: Aleksander Brożyniak

Trener bramkarzy: Mariusz Stawarz

Masażysta: Marcin Chudoba

Największe sukcesy sekcji piłkarskiej:

• 1/2 finału Pucharu Polski – 1968/69
• 1/4 finału Pucharu Polski – 1970/71
• 5. miejsce w II lidze – 1994/95 i 1995/96
• 14 sezonów w II lidze: 1959-1962 [4], 1967/68-1969/70 [3], 1976/77 [1] 1985/86 [1], 1994/95-1998/99 [5]

[edytuj] Bilans derbów Tarnowa

ZKS UNIA Tarnów vs. MKS TARNOVIA (od sezonu 1958 po dziś dzień!)

gdzie grała Unia	mecze	zwycięstwa	remisy	porażki	bramki
u siebie	19	11	5	3	34-15
na wyjeździe	20	9	6	5	16-14
razem	39	20	11	8	50-29

[edytuj] Stadion

Zobacz: Stadion Unii Tarnów

Pojemność: 16 000 miejsc (ok. 7 000 krzesełek plastikowych, reszta ławki z pcv)

Oświetlenie: uruchomione po raz pierwszy w 1972 r. modernizacja dokonana w 2005 r., działa ponownie od: 06.08.2005. Natężenie: ok. 900 luxów (2000 W).

Wymiary boiska: 104 x 68 metrów

Dojazd:

• komunikacją miejską ZKM:
  • pod stadion liniami nr: 9, 24
  • na pętlę w Mościcach: 0A, 0B, 14, 24bis, 36, 38
• PKP: stacja Tarnów Mościce

Od 30 grudnia 2004 r. obiekt stał się Stadionem Miejskim.

[edytuj] Sezon 2007/08

IV liga – małopolska, mistrz ligi rozegra w czerwcu baraże o wejście do nowej II ligi. Aktualności:

• Strona Piłkarska Unii Tarnów

Ceny biletów na mecze w Tarnowie: ulgowy- 4 zł, normalny- 7 zł, dzieci do lat 7. oraz kobiety- wstęp wolny!

Zespoły juniorów oraz trampkarzy Unii występują obecnie w Małopolskiej Lidze, jako jedyni przedstawiciele Tarnowa na szczeblu wojewódzkim.

Terminarz wiosna 2008

Baraże o II ligę:

• 14 czerwca, 15:00 Unia Tarnów - Jeziorak Iława 1-0
• 18 czerwca, 17:00 Jeziorak Iława - Unia Tarnów

Mecze w Tarnowie:

• 29 marca, 15:00 Unia Tarnów – Tuchovia Tuchów 1-0
• 5 kwietnia, 16:00 Unia Tarnów – Garbarnia Kraków 3-0
• 19 kwietnia, 17:00 Unia Tarnów – BKS Bochnia 1-1
• 30 kwietnia, 17:00 Unia Tarnów – Fablok Chrzanów 4-0
• 14 maja, 17:00 Unia Tarnów – Beskidy Andrychów 0-0
• 21 maja, 18:00 Unia Tarnów – Poprad Muszyna 3-0
• 31 maja, 17:00 Unia Tarnów – Dalin Myślenice 2-0

Mecze wyjazdowe:

• 16 marca, 11:00 Bruk – Bet Nieciecza – Unia Tarnów 1-1
• 22 marca, 15:00 Glinik-Karpatia Gorlice-Unia Tarnów 0-1
• 2 kwietnia, 17:00 Sandecja II Nowy Sącz-Unia Tarnów 3-1
• 12 kwietnia, 17:00 MKS Alwernia – Unia Tarnów 0-0
• 26 kwietnia, 17:00 MKS Trzebinia-Siersza – Unia Tarnów 0-1
• 10 maja, 17:00 Puszcza Niepołomice – Unia Tarnów 2-1
• 18 maja, 17:00 Płomień Jerzmanowice – Unia Tarnów 1-4
• 25 maja, 17:00 Lubań Maniowy – Unia Tarnów 0-0
• 7 czerwca, 18:00 Gościbia Sułkowice – Unia Tarnów 0-4

Finał Pucharu Polski na szczeblu TOZPN:

• Unia Tarnów – Okocimski Brzesko 2-1 (1-1)

Kadra zespołu piłkarskiego- sezon 2007/08

.:BRAMKARZE:. Paweł Kasprzyk Łukasz Lisak Tomasz Libera**

.:OBROŃCY;. Daniel Bartkowski Mateusz Niewola Kamil Pawlak Daniel Popiela Tomasz Sobyra Artur Wstępnik

.:POMOCNICY:. Konrad Fryś Łukasz Kazik Paweł Konieczny Wacław Maciosek Patryk Marciniec Łukasz Popiela Roger Radliński Jakub Tadel Paweł Węgrzyn Łukasz Bartkowski**

.:NAPASTNICY:. Piotr Drozdowicz Tomasz Rodak Robert Witek Paweł Żaba Sebastian Hajduk** Przemysław Ryński**

opuścił zespół w przerwie zimowej *

przybyli w przerwie zimowej **

[edytuj] Historia startów w lidze (od 1956 r.)

Sezon	Liga	Miejsce	Mecze	Punkty	Bramki	Najlepszy strzelec	Uwagi!
1956	IV	1	?	?	?	?
1957	III	1	18	26	34-13	?	1.miejsce w lokalnej grupie. Porażka ze zwycięzcą drugiej grupy – Unią Oświęcim 0-2 (na neutralnym boisku), która awansowała do baraży
1958	III	1	22	37	46-12	?	1. miejsce w lokalnej grupie (awans po barażach)
1959	II	7	22	24	22-22	R. Spodzieja 6 (lub 7)
1960	II	7	22	21	30-34	W. Rusinek 9
1961	II	7	34	36	55-46	W. Rusinek 17
1962	II	8	14	4	10-27	M. Derlaga 5	przyspieszone rozgrywki z powodu zmiany systemu rozgrywek na jesień/wiosna
1962/63	III	2	32	48	65-30	?
1963/64	III	2	28	42	71-26	?
1964/65	III	3	26	34	55-26	S.Bucki 14
1965/66	III	4	26	32	42-25	S. Bucki 8, A. Kotwa 8
1966/67	III	1	30	46	70-24	H.Blaga 29
1967/68	II	6	30	30	40-37	A.Hebda 11
1968/69	II	7	30	30	29-29	S. Bucki 10
1969/70	II	13	30	23	23-32	S. Bucki 7	spadały zespoły z miejsc: 13-16
1970/71	III	2	30	41	45-22	S. Bucki 18
1971/72	III	6	30	33	42-26	A. Opozda 9
1972/73	III	5	30	37	37-25	?
1973/74	III	1	24	39	54-8	?	1. miejsce w lokalnej grupie (porażka w barażach)
1974/75	III	1	26	41	45-16	H. Urasiński 9	1. miejsce w lokalnej grupie (porażka w barażach)
1975/76	III	1	26	42	61-12	S. Duraj 14	1. miejsce w lokalnej grupie (awans po barażach)
1976/77	II	16	30	19	36-63	A. Jung 6
1977/78	III	2	26	35	28-11	J. Górski 5
1978/79	III	2	26	32	29-31	S. Duraj 9
1979/80	III	8	28	27	31-28	W. Krużel 7	reorganizacja; spadały zespoły z miejsc: 7-15
1980/81	IV	1	30	50	78-13	M. Karbowiak 10
1981/82	III	4	26	29	29-24	M. Karbowiak 7
1982/83	III	7	26	26	33-31	J.Gurgul 9
1983/84	III	4	30	35	48-34	B.Bartkowski 9
1984/85	III	1	26	41	47-14	E. Niemiec 10, J. Lizak 10
1985/86	II	15	30	22	28-44	A. Targosz 7
1986/87	III	2	26	40	48-24	J. Ropski 13	nowa punktacja: 3 pkt za zwycięstwo różnicą 3 bramek i -1 pkt za taką porażkę
1987/88	III	8	26	28	23-19	M. Wietecha 4, K. Chlewski 4
1988/89	III	5	26	37	43-22	M. Wietecha 8
1989/90	III	7	38	45	58-42	J. Ropski 14
1990/91	III	4	24	27	31-26	K. Palej 7	powrót do punktacji: 2-1-0
1991/92	III	2	28	41	75-30	J. Ropski 20
1992/93	III	3	34	45	63-33	K. Palej 14, J. Ropski 14
1993/94	III	1	34	57	73-15	K. Palej 22
1994/95	II	5	34	38	53-38	J. Ropski 11
1995/96	II	5	34	50	49-37	K. Palej 23	zmiana systemu punktowania na: 3-1-0
1996/97	II	7	34	49	41-41	K. Palej 14
1997/98	II	10	34	48	45-31	G. Jasiak 10, K. Palej 10
1998/99	II	11	28	39	41-32	K. Palej 14	reorganizacja; spadały zespoły z miejsc: 11-15
1999/2000	III	3	34	63	64-37	K. Palej 23
2000/01	III	7	36	49	48-43	K. Palej 12
2001/02	III	11	34	47	44-44	K. Palej 20
2002/03	III	12	32	42	34-40	J. Hołda 11	spadały zespoły z miejsc: 12-17
2003/04	IV	3	34	65	72-36	Ł. Chrobak 24
2004/05	IV	5	30	47	46-48	Ł. Chrobak 9
2005/06	IV	3	30	60	61-28	Ł. Chrobak 20	reorganizacja
2006/07	IV	2	34	68	60-43	Ł. Kazik 12	z dwóch grup małopolskiej IV ligi utworzono jedną ligę wojewódzką

HISTORIA SEKCJI PIŁKARSKIEJ

OD 1928 ROKU

Wśród tysięcy ludzi jacy pracowali przy budowie Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Mościcach znaleźli się także działacze sportowi i zawodnicy. Już w 1927 roku zaczęły organizować się pierwsze zespoły, zaś 30 września 1928 r. grupa działaczy założyła klub sportowy o nazwie "Tarno-Azot". Klub rozpoczął działalność od utworzenia drużyny piłki nożnej. Sekcja ta powstała i działała już w roku założenia klubu, a pierwsze spotkania towarzyskie odbywały się na prowizorycznym boisku niedaleko rzeki Białej. W 1930 r. nastąpiła zmiana nazwy klubu na Towarzystwo Sportowe "Mościce". Prezesem został wybrany dr Stanisław Hempel, a pierwszą drużynę zorganizował inż. Stanisław Śliwa. Początkowo, jak to najczęściej bywało, zespół rozgrywał mecze towarzyskie. W 1930 r. drużyna została zgłoszona do Polskiego Związku Piłki Nożnej i rok później zaczęła rozgrywki w klasie C podokręgu tarnowskiego. Kierownikiem sekcji był w tym czasie Stanisław Olejniczak. Mimo dobrego poziomu drużyna nie mogła wydostać się z klasy C. W meczach towarzyskich zespół uzyskiwał bardzo dobre wyniki (np. w 1931 r. remis z A klasową "Jutrzenką"), jednak w rozgrywkach mistrzowskich nie mógł uporać się z drużynami grającymi dużo gorzej. Dopiero w 1933 r. piłkarska drużyna TS "Mościce" zdobyła mistrzostwo klasy C podokręgu tarnowskiego i awans do klasy B. W 1934 r. kierownikiem sekcji został Antoni Lasota. W grudniu 1936 r. połączone zostały dwie drużyny TS "Mościce" i TS "Łączność". Drużyna "Mościc" wzmocniona zawodnikami "Łączności" awansowała do klasy A Okręgu Tarnowskiego.

Kierownikiem drużyny był w tym czasie Władysław Buba. Trzon zespołu stanowili zawodnicy: Gustaw Kornaus, Zdzisław Kozub, Wilhelm Kraj, Tadeusz Niedojadło, Eugeniusz Ogarek, Roman Ogarek, Tadeusz Pyrek, Stefan Romański, Stanisław Rudzki, Włodzimierz Wisor i Edward Żak. Piłkarze TS "Mościce" brali także udział w spotkaniach o Puchar Podokręgu Tarnowskiego Związku Piłki Nożnej zajmując drugie miejsce za WKS 16 pp Tarnów. W roku 1938 drużyna zakwalifikowała się do rozgrywek o wejście do ligi okręgowej (odpowiednik obecnej drugiej ligi). Jednym z wielkich rywali piłkarzy "Mościc" w zawodach eliminacyjnych o wejście do krakowskiej okręgówki był wtedy krakowski "Kabel". Pojedynek odbył się w Krakowie. Podróż zespołu do Krakowa trwała... 4 godziny. Co chwilę w autokarze "Mercedes" coś się psuło. Wróżyło to nie najlepiej. Po przybyciu na miejsce, liczna grupa krakowskich kibiców okazała się niezbyt gościnna. Już po wyjściu Mościczan z autokaru miejscowi kibice złośliwie dopytywali się... z jakiej to wsi przyjechali do wielkiego królewskiego miasta Krakowa... Nie inaczej było podczas prezentacji piłkarzy TSM na boisku. Kibicie skandowali "Nic, nic, nic – nie będzie dziś waszych Mościc!". Jednak zespół mościcki odniósł zwycięstwo 3:1 (1:1). W 1939 r. ukończono budowę boiska z drewnianą trybuną i szatniami, niestety piłkarze i kibice nie cieszyli się nim długo, we wrześniu wybuchła II wojna światowa i boisko zostało zamienione w... parking – stacjonowały na nim niemieckie kolumny pancerno-samochodowe. Przed wybuchem wojny pierwsza drużyna zajmowała, trzecie miejsce w krakowskiej lidzie okręgowej, mając realne szanse na awans do ekstraklasy. Trenerem sekcji był w tym czasie wielokrotny reprezentant Polski, były zawodnik Cracovii Z. Chruściński.

Rozwój klubu sportowego fabryki w Mościcach brutalnie przerwała II wojna światowa. Wojenne i okupacyjne nieszczęścia nie ominęły sportowców Towarzystwa Sportowego "Mościce". Wielu walczyło na frontach II wojny, zginęło w obozach koncentracyjnych, przewinęło się przez tarnowskie więzienie, niektórym pozwolono pracować na "wolności" w Stuckstoffwekre-Mościce, gdzie związali się z działalnością konspiracyjną. Mimo zakazu uprawiania działalności sportowej przez okupanta, sportowcy z Mościc grali nielegalnie w piłkę nożną. Z inicjatywy Mariana Seyrlhubera, Antoniego Lasoty, inż. Zygmunta Webera i inż. Franciszka Żaby w latach 1941-44 sprawnie funkcjonowała tajna fabryczna liga piłkarska. Uczestniczyli w niej sportowcy klubu pozostający na "dwóch etatach" w fabryce i w ruchu oporu.

PO WOJNIE

Już 29 marca 1945 r. w Mościcach reaktywowano działalność TS "Mościce". Pierwszy mecz towarzyski drużyna rozegrała z Sołą Oświęcim 26 kwietnia 1945 r. Zwyciężyli gospodarze 7:1, 4 bramki zdobył Kozub, po jednej E. Seyrlhuber, Siwy i Grygiel. Zespół Mościc wystąpił "pstrokato" w rozmaitych strojach i butach. Z resztek rozmaitych materiałów sam skroił i uszył stroje L. Siwy. W owej pierwszej drużynie po wojnie grali M. Seyrlhuber, R. Ogarek, C. Oczkowski, A. Weber, J. Wiśniewski, W. Grygiel, Z. Kozub, S. Tatczyn, K. Boryczko, J. Tarsia, S. Żmuda, L. Siwy, E. Seyrlhuber i L. Roleski. Wkrótce rozegrali oni całą serię spotkań sparingowych m.in. z Rymerem Radlin, Metalem, BKS Bochnia, Kolejarzem Opole, Tarnovią, oraz rewanż z Sołą. Wiosną 1946 r. odrodził się Krakowski Okręg Związku Piłki Nożnej, który stał się organizatorem spotkań eliminacyjnych o wyłonienie najlepszych drużyn okręgu, ponieważ zespołów było bardzo dużo. Do klasy A wchodziły po dwie drużyny z trzech grup oraz mistrzowie podokręgu tarnowskiego i chrzanowskiego. Mistrzem podokręgu tarnowskiego została Tarnovia, Mościce musiały zadowolić się występami w klasie B. Inauguracja sezonu piłkarskiego odbyła się 17 czerwca 1946 r. Pierwszy mecz z BKS Bochnia Mościczanie wygrali 7:2. Przez dwa kolejne sezony piłkarze Mościc grali w klasie B. Dopiero w 1948 r. po dramatycznym pojedynku z Nadwiślaninem wygranym 2:1 awansowali do klasy A. Bramki dla naszej drużyny zdobyli Górski i Cholewa, zaś obrońca Ogarek ciężko kontuzjowany w głowę (w czasie przerwy założono mu pięć szwów), grał w drugiej połowie i był najlepszym zawodnikiem na boisku. W 1949 r. została przeprowadzona reorganizacja rozgrywek. Zlikwidowano cztery grupy A klasowe i na ich miejsce powołano klasy wojewódzkie. Zmieniono wtedy w ogóle strukturę zrzeszeń sportowych i TS Mościce uchwałą z 26 stycznia 1950 r. zgłosiło akces do Z.Z. "Chemik" i zmieniło nazwę na Zakładowy Klub Sportowy Unia. Rozgrywki piłkarskie toczyły się nadal, ale co chwilę zmieniano system rozgrywek. W 1951 r. piłkarze Unii znowu znaleźli się w krakowskiej klasie A, a dwa lata później – awansowali do ligi okręgowej, ale niestety zagrali w niej tylko jeden sezon. Jednak kibice nie musieli długo czekać na ponowny awans do okręgówki, po wzmocnieniu zespołu reprezentantem Polski i zawodnikiem Tarnovii Antonim Barwińskim oraz powrocie z wojska utalentowanego Alojzego Witka drużyna tarnowskiej Unii, już w 1956 r. przewagą 5 punktów nad następnym zespołem klasy A, weszła do ligi okręgowej. Ku zdumieniu znawców piłki i krakowskich ekspertów w 1957 r. Unia została mistrzem grupy wschodniej! Rozpoczęły się boje z mistrzem grupy zachodniej – Unią Oświęcim. Pierwszy mecz u siebie tarnowianie wygrali 3:0, jednak w rewanżu odnieśli porażkę 1:3. Doszło do trzeciego pojedynku na stadionie Wawelu Kraków, który wygrali oświęcimianie 2:0 i to oni awansowali do dalszych gier. Jak się później okazało zespół z Oświęcimia jednak nie zdołał awansować do II ligi. Niepowodzenie nie załamało drużyny. W 1958 r. przyjęto do drużyny nowych zawodników z Dąbskiego Kraków: Wiesława Rusinka, zaś ze Sparty Lubań tercet Dubiel – Guzy – Spodzieja. W rok później doszedł do Unii czwarty zawodnik Sparty Leon Palemba. W tak wzmocnionym składzie zespół Unii znów zdobył mistrzostwo, stało się to 24 sierpnia 1958 r. po rozegraniu ostatniego meczu z "odwiecznym" rywalem Tarnovią na jej boisku. Unia wygrała 2:1. Podobnie jak rok wcześniej Unia stanęła do rywalizacji z mistrzem grupy zachodniej Unią Oświęcim... W pierwszym pojedynku tarnowianie wygrali aż 6:1, rewanż w Oświęcimiu przegrali 0:3, jednak tym razem rozstrzygający mecz na neutralnym boisku Cracovii wygrali 4:1 po znakomitej grze całego zespołu. Tarnowian zakwalifikowano do pierwszej grupy eliminacyjnej o wejście do II ligi, wraz z KKS Kluczbork, BBTS Bielsko Biała i Rakowem Częstochowa. W 6 spotkaniach (rozegranych systemem mecz – rewanż) tarnowianie przegrali tylko raz w Bielsku, w pozostałych meczach gromili przeciwników. Prawdziwym szokiem była dla kibiców częstochowskiego Rakowa totalna klęska ich drużyny na własnym boisku 6:0. Tuż po gwizdku sędziego licznie przybyli do Częstochowy kibice Unii znieśli swoich piłkarzy na rękach. Według redaktora "Głosu Sportowca" kibice Rakowa powiedzieli chórem "lepiej nam było iść na cmentarz".

Zespół, który zdobył pierwszy w historii klubu awans do II ligi grał w składzie: A. Barwiński, K. Leśniak, Z. Tyliszczak, S. Białas, M. Kuciewicz, R. Guzy, R. Nowak, A. Witek, R. Spodzieja, R. Dubiel, W. Rusinek, B. Kalemba, S. Wilk i R. Walkiewicz. Trenerem był Stefan Lasota. W Mościcach pojawiły się napisy świadczące o ogromnej sympatii o klubu. Wypisywane były nazwiska i rezultaty spotkań eliminacyjnych. Udział w sukcesach klubu miał zarówno nowy prezes klubu Stanisław Opałko, jak i stary proboszcz mościcki ks. Stanisław Indyk, który jako zaprzysięgły kibic pożyczył nawet pewną kwotę pieniędzy na zakup zawodników ze Sparty Lubań Śląski. Dodajmy, że odmówiły pożyczki Zakłady Azotowe (!) i wielu mieszkańców Tarnowa do których się o to zwrócono. Wtedy to zdesperowani działacze sportowi (T. Kurzawa, M. Banek i inż. P. Kruczek) udali się do swego proboszcza. Ten rzeczywiście nie tylko nie odmówił, ale nawet nie chciał przyjąć rewersu. Przez trzy sezony (1959-61) piłkarze Unii dobrze radzili sobie w II lidze, zajmując za każdym razem 7. miejsce na zakończenie rozgrywek. W roku 1962 na skutek kolejnej reorganizacji zespoły II ligi zostały podzielone na dwie grupy po 8 drużyn w każdej. Z każdej grupy spadały po dwa zespoły i jedną z nich została niestety Unia. Jej spadek kibice odczuli bardzo boleśnie, w Mościcach panowała niemal żałoba... Kierownictwo sekcji jednak nie podłamało się i prowadziło politykę spokojnej wymiany kadrowej w zespole. Coraz więcej było własnych wychowanków, dobra i konsekwentna praca z młodzieżą przynosiła widoczne efekty. Do zajęć z narybkiem kierowano doświadczonych trenerów i utrzymywano stały kontakt z mościckimi szkołami. Te działania okazały się strzałem w 10-tkę i w roku 1967 Unia powróciła w szeregi drugoligowców, a dokonała tego drużyna w składzie: W. Czekanowski, A. Kotwa, E. Burkat, P. Blaga, Cz. Mazurek, A. Horba, J. Urban, A. Maciuszek, J. Kulpa, H. Blaga, S. Bucki, P. Brożek, S. Zapalski. Trenerem był Marian Tobik, a kierownikiem drużyny Stanisław Śmiecikowski. Po awansie drużyna została wzmocniona piłkarzami z zewnątrz: F. Stein, B. Szczerbiński, K. Pleśniarski, Konieczny, A. Grębosz, K. Hausner, A. Spiżak, J. Mrowca, G. Ślęzak, a także młodymi wychowankami: J. Górka, W. Soroka, A. Florek, E. Oratowski, Z. Tutaj, A. Maciuszek. Druga liga składała się wtedy z 16 drużyn grających w jednej grupie. Jako beniaminek w sezonie 1968/69 Unia wypadła bardzo dobrze, kończąc rozgrywki na 6. miejscu z dorobkiem 30 pkt. i bramkami 40:37. W kolejnym sezonie "Jaskółki" prawie skopiowały swoje osiągnięcie sprzed roku – 7. miejsce, 30 pkt, 29:29. Sezon 1969/70 to tylko 23 punkty, bramki 23:32 – 13 miejsce i niestety ponowny spadek do III ligi.

Piłkarze utrzymali się w II lidze przez trzy sezony, w tym czasie trenerem zespołu został Marian Anioł. Na przełomie lat 60. i 70. Unia odniosła duże sukcesy w rozgrywkach o Puchar Polski. W sezonie 1964/65 tarnowianie dotarli do szczebla centralnego, ale odpadli w 1/16 po porażce z Zagłębiem Sosnowiec 0:3. W sezonie 1966/67 piłkarze także dotarli do 1/16 finału, ale wtedy musieli uznać wyższość GKS-u Katowice (0:3). Zdecydowanie lepiej było w sezonie 1968/69, kiedy to Unia wygrała kolejno: w 1/16 z ROW Rybnik 3:1 (2:0), w 1/8 z Wisłą Kraków 2:0 (1:0), w 1/4 dwumecz z Unią Racibórz 1:0 (0:0) i 1:2 (1:1), a w karnych 4:2. W 1/2 tarnowianie trafili na Legię Warszawa i dwukrotnie przegrali 0:1 (0:0) na własnym boisku i 1:2 (1:0) w Warszawie. Unia była jednak prawdziwą rewelacją tych rozgrywek. W sezonie 1970/71 w 1/16 Jaskółki wygrały z Polonią Bytom 2:0 (1:0), w 1/8 z Hutnikiem Kraków 3:0 (1:0), ale w 1/4 finału odpadły po dwumeczu z GKS Katowice – 1:0 (1:0) w Tarnowie i 0:3 (0:1) w Katowicach. W sezonie 1972/73 w 1/16 Unia pokonała Zagłębie Sosnowiec 1:0 (0:0), lecz w 1/8 musiała uznać wyższość Polonistów z Bytomia przegrywając 2:3 (2:1) i tracąc bramki w ostatnich minutach spotkania. W czerwcu 1972 roku na stadionie piłkarsko-żużlowym zostało zainstalowane sztuczne oświetlenie.

Dopiero po sześciu latach tarnowskim "Jaskółkom" znowu zaświeciło słońce. Drużyna w ponownie odmłodzonym składzie: J. Kurp, Z. Tutaj, A. Maciuszek, A. Opozda, W. Opozda, K. Kasperek, J. Górski, J. Bogdanowicz, W. Mirek, W. Kuma, R. Osuch, A. Pszenniak, H. Urasiński, T. Gdowski i A. Kocąb dwukrotnie pokusiła się o mistrzostwo krakowskiej ligi okręgowej, kwalifikując się do rozgrywek o wejście do II ligi. Za pierwszym podejściem się nie powiodło, dopiero w drugim w eliminacjach tarnowianie przegrali tylko jeden mecz ze Stalą Brzeg na ich boisku. Co było w znacznej mierze "zasługą" sędziego. Wygwizdali go nawet miejscowi kibice. Uniści wnieśli protest, gdyż okazało się, że w zespole rywali zagrał nieuprawniony zawodnik. Protest został rozpatrzony na korzyść Unii i tarnowanie w przyszłym sezonie grali ponownie na drugoligowych boiskach. Niestety, mimo wzmocnienia drużyny zawodnikami z innych klubów, Unia ponownie musiała pogodzić się ze spadkiem do III ligi. Po kilku latach doszło nawet do tego, że "Jaskółki" spadły do IV ligi, gdzie na szczęście zagościły tylko przez jeden sezon (1980/81). Najlepszym strzelcem Unii w tamtych rozgrywkach został M. Karbowiak – 10 bramek, a wyróżniającym się zawodnikiem był Andrzej Wójcik.

LATA 1980-2003

Po raz czwarty Unia dostała się do drugiej ligi w 1985 r. Autorami sukcesu byli wówczas: G. Ślęzak, B. Bartkowski, L. Mikołajczak, P. Brożek, P. Foszcz, M. Foszcz, E. Niemiec, S. Krużel, J. Lizak, K. Chlewski, M. Wróbel, J. Sobczyk, K. Świątek, J. Ćwik, S. Surman, J. Romaniuk, M. Pochroń, M. Krawczyk, J. Drelicharz, J. Wójcik i P. Czerwony. Jednak jak wiadomo, "historia lubi się powtarzać" i ponownie mimo wzmocnienia drużyny, nie udało się jej utrzymać w II lidze... Następnie przez kolejne lata Unia próbowała powrócić do II ligi, drużyna przez cały czas była czołowym zespołem III ligowym, lecz ponowny awans udało się wywalczyć dopiero w 1994 roku. Trenerem Unii był wtedy Zbigniew Kordela, a do awansu przyczynili się następujący piłkarze: Mariusz Stawarz, Piotr Szara, Tomasz Kijowski, Jacek Wójcik, Jarosław Dzięciołowski, Roman Mikołajczak, Dariusz Popiela, Marek Sysło, Kazimierz Świątek, Artur Wstępnik, Krzysztof Gładysz, Marek Foszcz, Tomasz Klich, Paweł Brożek, Jarosław Popiela, Piotr Mikołajczak, Krzysztof Palej i Jacek Ropski. Jako beniaminek oparty praktycznie na samych wychowankach "Jaskółki" spisywały się nadspodziewanie dobrze, zajmując ostatecznie 5. miejsce. Rok później udało się powtórzyć ten wyczyn. W całej historii Unii jest to najwyższe miejsce jakie udało się nam zająć w II lidze. Później już było coraz słabiej, aż w końcu w 1999 roku tarnowianie spadli do III ligi, a po sezonie 2002/03 do IV...

[edytuj] Kibice Unii Tarnów

Historia ruchu Ultras na Unii Tarnów

Początki zorganizowanego ruchu ultras na Unii sięgają przełomu XX/XXI wieku. Trudno podawać jakieś konkretne daty z kilku względów: po pierwsze kibice Jaskółek (różnych sekcji) ultrasowali już o wiele wcześniej, a po drugie – w przeciwieństwie do wielu innych ekip, kibice Unii nie rozpoczynali swej działalności ultrasowej od powoływania zorganizowanej grupy. Z perspektywy lat, widać, że proces krystalizowania się pewnych idei był rozłożony w czasie i dość specyficzny...

Powstanie zorganizowanego ruchu kibicowskiego na Unii (w ogóle w Tarnowie) datuje się na rok ok. 1975. W tamtym czasie powstał pierwszy klub kibica piłkarskiego. Młodzi kibice prowadzili zorganizowany doping na meczach piłkarzy "Jaskółek" i w ramach swoich możliwości dla uatrakcyjnienia dopingu wykorzystywano drobne akcenty ultrasowskie jak np. konfetti. O pirotechnice nie było oczywiście mowy, jak również o tym by w ogóle mówić o jakimś poważnym ultrasie. Sytuacja wyglądała w ten sposób przez kilkanaście lat – poszczególni kibice Unii na własną rękę, podpatrując tendencje krajowe, starali się "coś tam" przygotować. Na meczach żużla królowało oczywiście konfetti, czasem ktoś przyniósł saletrę lub petardy. Był to dobry okres dla kibiców Unii, na najciekawszych meczach, młyn liczył kilkaset osób.

Z początkiem lat 90., wraz z coraz łatwiejszą dostępnością środków pirotechnicznych, coraz częściej można było podziwiać przy ul. Zbylitowskiej odpalane petardy, race itp. Wszystko było oczywiście kupowane przez kibiców niezależnie od siebie i ilość jak i różnorodność środków zależała wyłącznie od rangi meczu lub przeciwnika. Jeżeli ranga była wysoka – można było spodziewać się ciekawego widowiska, oczywiście królował czysty "spontan". Tak było np. w roku 1994 – kiedy to ponad tysiąc kibiców Unii na wyjazdowym meczu żużlowym z Motorem Lublin zaprezentowało jak na ówczesne lata bardzo ciekawy show – odpalonych zostało dziesiątki rac i petard, kilogramy saletry, rozrzucono tony konfetti. Na meczach koszykówki siłą rzeczy ograniczano się do konfetti. Taki obraz ultrasu w wydaniu spontanicznym istniał na wszystkich sekcjach w zasadzie do lat początkowych XXI w.

Rok 2000 jest pewną datą graniczną, gdyż od tego roku można zaobserwować poważne działania podjęte przez piłkarskich kibiców Unii na rzecz odbudowy ekipy i odzyskania prymatu w mieście. Oczywiście początkowo ultrasowanie stało na drugim planie i było okazyjne, ale w głowach niektórych kibiców rodziła się myśl, że "coś z tym trzeba zrobić"... Mecze na stadionie przy ul. Zbylitowskiej stawały się coraz ciekawsze, ekipy przyjezdne zwracały coraz większą uwagę na kibiców Unii i na prezentowany przez nich poziom. To oczywiście zobowiązywało na każdym polu kibicowskiej działalności. Wszystko było czynione jednak doraźnie – jak zwykle ktoś naciął konfetti, ktoś zorganizował saletrę itd. Wszystko zależało od chęci kilku osób. Mimo tego poziom rósł, również ultrasowki.

W roku 2002 odbyły się małe derby Tarnowa. Małe gdyż w ramach pucharu polski. Kibice Unii pod względem ultras zaprezentowali się całkiem dobrze, co przyznać musieli nawet lokalni rywale – była baloniada w barwach, było konfetti, odpalono świece dymne. Ta udana prezentacja rozbudziła apetyty fanów Unii. Na meczu ligowym ze Stalą Stalowa Wola odpalono dwukrotnie saletrę a całą rundę zakończono udanym akcentem – na meczu z Motorem Lublin, zaprezentowano całą masę atrakcji – race, wulkany, zimne ognie, saletrę a także pierwszą kartoniadę (!) w barwach biało-niebieskich. Następna runda przeszkodziła nieco w planach – piłkarze Unii grali fatalnie i w rezultacie spadli do IV ligi.

Nowa liga przyniosła jednak nową jakość. Na meczu z Okocimskim Brzesko pojawił się jako znak nowych czasów kartonowy napis "UNIA" w barwach biało-niebieskich. Wielkim sukcesem zakończyły się także pierwsze od prawie 10 lat ligowe derby Tarnowa. Fani Unii pojawili się na nich ok. 180 osobową ekipą i zaprezentowali świetną oprawę – kartoniadę w barwach, baloniadę w barwach, okazyjną sektorówkę z diabłem (pirotechniki nie udało się wnieść). Udany był także mecz zgody z Glinikiem w Gorlicach. Odpalono na nim masę pirotechniki. W tamtym okresie ograniczano się do kilku nieskomplikowanych ale efektownych elementów – było to spowodowane możliwościami organizacyjnymi kibiców Unii, którzy w dalszym ciągu stawiali na mniejszy lub większy "spontan", choć zamierzony – świadomie nie powoływano wtedy grupy, gdyż stawiano na wspólne działanie bez podziałów. Apogeum tej filozofii stanowił mecz derbowy z Tarnovią na wiosnę 2004 r. Była obowiązkowa pirotechnika, ale oprócz tego zaprezentowano sektorówkę, kartonowy napis "Pokolenia się zmieniają wiara ciągle ta sama", las flag na kijach, pasy materiału w barwach biało-niebieskich. Mecz był sukcesem (młyn- 350 osób), ale stanowił także przełom w świadomości kibiców, ponieważ dostrzegli oni, że bez wyspecjalizowanej grupy nie przekroczą pewnej bariery jakościowej.

Ponieważ w ciągu tych kilku miesięcy wykrystalizował się pewien stały skład osób biorących udział w przygotowywaniu atrakcji, postanowili oni powołać wreszcie do życia grupę "ULTRAS TEAM". Od tego momentu działania nabrały niezbędnej dynamizacji, a kolejnymi wyznacznikami poziomu i wyzwania stawały się tarnowskie derby, w których kibice Unii dominowali pod każdym względem. W 2005 roku padł rekord frekwencji, w młynie kibiców "Jaskółek" pojawiło się ok. 1000 osób.(!) Pojawiały się kolejne nowości: po raz pierwszy transparenty, po raz pierwszy małe flagi na kijach, kolejne transparenty z przesłaniem do rywali, okazyjne sektorówki itd. Ultrasowano też na zwykłych meczach ligowych, także wyjazdowych. Okazjami były głównie mecze z Okocimskim Brzesko lub zgodowe z Glinikiem Gorlice. Warto wspomnieć chociażby o meczu specjalnym – pod hasłem "old schoolu". Był konkurs na przebranie z epoki (wszystkich przebija typ w dżins katanie i pod wąsem), była pirotechnika, stare przyśpiewki, a w drugiej połowie meczu – współczesne atrakcje. Z czasem pojawiały się coraz wymyślniejsze choreografie, coraz bardziej przemyślane motywy.

Obecnie organizację atrakcji ultras na meczach przejęli młodzi kibice Unii, zdobywający wcześniej szlify na meczach koszykówki. Zadebiutowali z powodzeniem w 2006 roku – praktycznie na każdym meczu działo się coś ciekawego, nawet na spotkaniach z mało atrakcyjnymi przeciwnikami. W rundzie jesiennej liczba osób w młynie oscylowała od 100-250. Najciekawszym meczem był chyba mecz wyjazdowy z Polanem Żabno, kiedy to padł kolejny rekord wyjazdowy (ok. 300 osób) i zaprezentowano m.in. specjalnie przygotowaną sektorówkę z kibicem trzymającym racę (raca była prawdziwa – gdyż przygotowano pod nią specjalny otwór). Kolejny rekord wyjazdowy padł wiosną 2007, kiedy to specjalnym pociągiem do Krakowa, na pojedynek z Garbarnią wybrało się ponad 300 fanów. Obecnie kibice Unii nadal dopingują swoich piłkarzy na każdym meczu, przygotowując od czasu do czasu oprawy.

[edytuj] Sekcja żużlowa

Unia Tarnów ŻSSA
Poprzednie nazwy: zmieniane przed założeniem sekcji żużlowej
Infomacje ogólne
Założony	1957
Barwy	biało-niebieskie
Przydomek	"Jaskółki"
Adres	ul. Zbylitowska 3
Infomacje o stadionie
Stadion	Stadion Miejski
Pojemność	16 000
Długość toru	392 m
Rekord toru	68.16 s - 16 września 2006 Tony Rickardsson
Oficjalna strona internetowa klubu

Unia Tarnów Żużlowa Sportowa Spółka Akcyjna – polski klub żużlowy z Tarnowa.

[edytuj] Historia w skrócie

W latach 1957-2001 żużlowcy startowali jako sekcja żużlowa ZKS Unia Tarnów. Największym sukcesem drużynowym są złote medale DMP z roku 2004 i 2005, a indywidualnym jest tytuł IMP uzyskany w roku 1967 przez Zygmunta Pytkę, na torze w Rybniku. W drugiej połowie sezonu 2001 Sekcja żużlowa połączyła się z TŻ Kraków i startowała pod nazwą TŻ Kraków-Unia Tarnów. Drużyna uzyskała awans do 1 ligi. Od następnego roku "Jaskółki" wystartowały pod szyldem TTŻ Unia Tarnów. W 2003 roku miejsce TTŻ-u w lidze zajęła ŻSSA, której udziałowcem jest m.in. TTŻ.

ŻSSA Unia Tarnów jest pierwszym, klubem żużlowym-spółką w Polsce. Również w roku 2003 żużlowcy tego klubu uzyskali awans do najwyższej klasy rozgrywkowej po 7 latach walki w niższych ligach. Zimą 2003-2004 do klubu przyszli Bracia Gollobowie i Tony Rickardsson, co w połączeniu z utalentowaną młodzieżą (Janusz Kołodziej i Marcin Rempała) i drugą linią opartą na wychowankach pozwoliło zdobywać DMP w latach 2004-2005. W latach 2005-2007 zawodnik Unii stawał na najwyższym stopniu podium IMP, kolejno: Janusz Kołodziej, Tomasz Gollob i Rune Holta.

[edytuj] Stadion

Stadion może pomieścić 16 tysięcy widzów. Posiada sztuczne oświetlenie o mocy 900 luksów oraz 7 000 miejsc siedzących. Przed sezonem 2005 zainstalowano dmuchane bandy (stadion otrzymał to rozwiązanie jako pierwszy w Polsce), natomiast w trakcie sezonu 2005 sztuczne oświetlenie. Przed sezonem 2006 tor został przebudowany, uzyskując długość 392 m.

[edytuj] Skład 2007

• Prezes: Paweł Pawłowski
• Trener: Roman Jankowski
• Szkółka żużlowa Marian Wardzała
• Seniorzy:
  • Rune Holta – 2,333
  • Tomasz Gollob – 2,214
  • Peter Ljung – 2,000 nk
  • Janusz Kołodziej – 1,756
  • Jacek Gollob – 1,211
  • Jacek Rempała – 0,583 nk
  • Marcin Rempała – 0,400
  • Robert Wardzała -

• Juniorzy:
  • Kamil Zieliński – 0,963
  • Danił Iwanow – 0,818
  • Hynek Stichauer – 0,000 nk
  • Szymon Kiełbasa – 0,000 nk
  • Andrzej Głuchy – 0,000 nk*
  • Maciej Ciesielski – ns
  • Mateusz Trytko – ns- wypożyczony do Speedway Miskolc na sezon 2007
  • Łukasz Kiełbasa – ns
  • Tadeusz Kostro – ns

ns zawodnik nie startował w lidze w sezonie 2007
nk zawodnik nieklasyfikowany z uwagi na start w zbyt małej liczbie biegów

[edytuj] Skład 2008

• • Seniorzy:
• Janusz Kołodziej
• Jacek Rempała
• Krystian Klecha
• Marcin Rempała
• James Wright
• Kevin Doolan
• Peter Ljung
• Aleš Dryml
• Sławomir Drabik
  • Juniorzy:
• Szymon Kiełbasa
• Tadeusz Kostro
• Łukasz Kiełbasa
• Kamil Zieliński
• Maciej Ciesielski
• Peter Juul Larsen
• Tobias Busch
• Patrick Hougaard – wypożyczony z Unii Leszno
• Steve Boxall

[edytuj] Historia startów w lidze

Sezon	Liga	Miejsce	Uwagi
1957	III	3	Grupa "Południe"
1958	III	1	Awans do 2 ligi
1959	II	1	Awans do 1 ligi
1960	I	7	Spadek do 2 ligi
1961	II	2	Przegrana w barażu o prawo startu w 1 lidze z Wybrzeżem Gdańsk
1962	II	4
1963	II	1	Rozgrywane były w cyklu dwuletnim 1963-1964
1964	II	4	W cyklu dwuletnim 1963-1964 zajęła 2 miejsce i przegrała w barażu o prawo startu w 1 lidze z Śląskiem Świętochłowice
1965	II	2	Rozgrywane były w cyklu dwuletnim 1965-1966
1966	II	4	W cyklu dwuletnim 1965-1966 zajęła 2 miejsce i awansowała po barażu o prawo startu w 1 lidze z Śląskiem Świętochłowice
1967	I	8	Rozgrywane były w cyklu dwuletnim 1967-1968
1968	I	6	W cyklu dwuletnim 1967-1968 zajęła ostatnie 8 miejsce i spadek do 2 ligi
1969	II	3
1970	II	1	Awans do 1 ligi
1971	I	8	Spadek do 2 ligi
1972	II	4
1973	II	4
1974	II	4
1975	II	5
1976	II	3
1977	II	6
1978	II	3
1979	II	5
1980	II	6
1981	II	4
1982	II	2	Przegrała w barażu o prawo startu w 1 lidze z Startem Gniezno
1983	II	5
1984	II	2	Przegrała w barażu o prawo startu w 1 lidze z Stalą Rzeszów
1985	II	1	Awans do 1 ligi
1986	I	9	Pozostała po wygranym w barażu o prawo startu w 1 lidze z Śląskiem Świętochłowice
1987	I	9	Pozostała po wygranym w barażu o prawo startu w 1 lidze z Włókniarzem Częstochowa
1988	I	8
1989	I	8	Spadek do 2 ligi
1990	II	1	Awans do 1 ligi
1991	I	6
1992	I	6
1993	I	8
1994	I	2
1995	I	5
1996	I	10	Spadek do 2 ligi
1997	II	3
1998	II	5
1999	II	10	Spadek do zreformowanej nowej 2 ligi
Reforma systemu rozgrywek ligowych Podział na Ekstraligę, I ligę i II ligę
2000	II	2	Przegrała w barażu o prawo startu w 1 lidze z ŁTŻ Łódź
2001	II	1	Awans do 1 ligi
2002	I	5
2003	I	2	Po wygraniu w barażu o Ekstraligę z Wybrzeżem Gdańsk
2004	Ekstraliga	1
2005 wyniki	Ekstraliga	1
2006 wyniki	Ekstraliga	4
2007 wyniki	Ekstraliga	6

[edytuj] Osiągnięcia drużyny

ROZGRYWKI	Złote medale		Srebrne medale		Brązowe medale
	Suma	Lata	Suma	Lata	Suma	Lata
Drużynowe MP	2	2004, 2005	1	1994
Młodzieżowe Drużynowe MP	2	1991, 1993	2	1990, 2005	2	1983, 2004
MP Par Klubowych	1	2007	1	2004
Młodzieżowe MP Par Klubowych	2	1994, 2004	3	1991, 1992, 2005	1	1983
Indywidualne MP	4	1967, 2005, 2006, 2007	2	2005, 2007	1	2005
Młodzieżowe Indywidualne MP	2	1994, 2004	3	1993, 1995, 2005	3	1990, 2002, 2006
Łączny dorobek medalowy: 32 (wraz z osiągnięciami poprzedników)	złotych: 13		srebrnych: 12		brązowych: 7

Ponadto:

ROZGRYWKI	I miejsca		II miejsca		III miejsca
	Suma	Lata	Suma	Lata	Suma	Lata
Złoty Kask	2	2005, 2006	1	1968
Srebrny Kask	2	1991, 2005	2	1993, 2003	1	2005
Brązowy Kask	3	1989, 1990, 2003			1	1990
Klubowy Puchar Europy	1	2006

[edytuj] Sekcja koszykówki

Zespół ZKS Unia Tarnów w sezonie 2007/08 został zgłoszony do rozgrywek 3 ligi. Jest on kontynuatorem osiągnięć SSA Unia Tarnów, która przez 10 sezonów z rzędu (m.in. także jako zespół łączony Wisła Kraków/Unia Tarnów) występowała w najwyższej klasie rozgrywkowej. Sezon 2006/2007 był jednak ostatnim w ekstraklasie, gdyż z powodu gigantycznych problemów finansowych a co za tym idzie także kadrowych zespół spadł do I ligi, z której został wycofany i w konsekwencji zdegradowany do najniższej klasy rozgrywkowej. W drużynie grali m.in.: Herman Alston, Michael Moore, Marek Sobczyński, Jarosław Jechorek, Radosław Hyży, William Brantley, Toree Morris, Marcin Stokłosa, Wojciech Majchrzak, Bartosz Sarzało, Iwo Kitzinger, Adrian Małecki czy Piotr Szybilski. Obecnie trzon zespołu stanowią nastoletni juniorzy w większości bez jakiegokolwiek doświadczenia ligowego.

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalny serwis Unii Tarnów Żużlowej Sportowej Spółki Akcyjnej
• oficjalna strona ZKS Unia Tarnów – sekcja piłkarska
• Siatkówka w Tarnowie
• Nieoficjalna strona Sekcji Pływackiej Unii Tarnów