Udo Lattek
Z Wikipedii
Udo Lattek (ur. 16 stycznia 1935 we wsi Boże, dawniej Bosemb), niemiecki piłkarz i trener. Obok Ottmara Hitzfelda najbardziej utytułowany trener w Niemczech.
Spis treści |
[edytuj] Kariera piłkarska
Był pomocnikiem. Rozpoczynał karierę w SSV Marienheide, by następnie grać w Bayerze Leverkusen oraz VfR Wipperfürth. Kończył karierę piłkarską w VfL Osnabrück, gdzie w 70 meczach strzelił 34 bramki. W tym samym czasie kończył studia pedagogiczne w Münster. Od 1958 do 1959 uczył w renomowanym gimnazjum w Wipperfürth.
[edytuj] Kariera trenerska
Wiosną 1965 roku dostał propozycję z niemieckiego związku piłki nożnej. Miał trenować młodzieżowe drużyny Niemiec i być asystentem Helmuta Schöna w pierwszej kadrze. Pracował tam przez 5 lat, by przenieść się 14 marca 1970 roku do Bayernu Monachium. W klubie z Bawarii spędził kolejne 5 lat, w czasie których zespół Bayernu stał się najsilniejszym klubem w Europie. Począwszy od 1970 roku Bayern z Udo Lattkiem jako trenerem zdobył 3 tytuły mistrza Niemiec (1972,1973,1974), Puchar Niemiec (1971 oraz wygrał Puchar Europejskich Mistrzów Krajowych, czyli poprzednik Ligi Mistrzów. W sezonie 1974/75 Bayern zajmował dopiero 14 pozycję w tabeli i uwielbianego przez kibiców Udo Lattka zastąpił Dettmar Cramer. Po półrocznej przerwie Udo przeszedł do zespołu, który wydarł Bayernowi prymat mistrza kraju - Borussii Mönchengladbach. Zastąpił w tym klubie innego wielkiego trenera, jedynego który w okresie 1972 [1977]] zdołał mu odebrać tytuł mistrza Niemiec, czyli Hansa Weisweilera. Z Borussią zdobył kolejne 2 tytuły mistrzowskie (1976, 1977), dotarł do finału Pucharu Europejskich Mistrzow Krajowych i zdobył Puchar UEFA. Po tym paśmie sukcesów odszedł w 1979 roku do innego klubu z Westfalii - Borussii Dortmund. Mając pod wodzą takich piłkarzy jak Manfred Burgsmüller czy Eike Immel zajął z BVB najpierw 6 a później 7 miejsce w lidze i odszedł do katalońskiego giganta FC Barcelony. W lidze hiszpańskiej Lattkowi nie powiodło się, jednakże i tak zdołał wygrać z Barceloną Puchar Zdobywców Pucharów w 1982. Tym samym jako jedyny trener obok Giovanniego Trapattoniego zdobył wszystkie trzy najważniejsze europejskie trofea. Po hiszpańskiej przygodzie powrócił do Bayernu, gdzie pracował przez kolejne 4 sezony. Znów powtórzył sukcesy - 2 puchary Niemiec, finał Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych, 3 tytuły mistrza Niemiec. Później był dyrektorem sportowych 1. FC Koeln, lecz 3 września 1991 zrezygnował z tej funkcji. Powrócił na krótko na posadę trenera Schalke Gelsenkirchen, jednak po półrocznej pracy wycofał się z pracy trenerskiej. Ostatni raz zasiadał na ławce trenerskiej w kwietniu i maju 2000 roku, gdy uratował Borussię Dortmund przed spadkiem przejmując ją na 4 kolejki przed końcem sezonu.
Po zakończeniu kariery trenerskiej został ekspertem w telewizji DSF.
[edytuj] Kluby
Jako piłkarz
- SSV Marienheide,
- Bayer Leverkusen,
- VfR Wipperfürth,
- VfL Osnabrück.
Jako trener
- Asystent trenera Helmuta Schöna w reprezentacji Niemiec oraz funkcje trenerskie w innych kategoriach wiekowych (1965-70)
- Bayern Monachium (1970- 75)
- Borussia Mönchengladbach (1975-79])
- Borussia Dortmund (1979 - 81)
- FC Barcelona (1981-83)
- Bayern Monachium (1983 - 87)
- Schalke Gelsenkirchen (1992)
- Borussia Dortmund (2000)
[edytuj] Sukcesy
- Zwycięzca: z Bayernem Monachium(1974).
- Finalista: z Borussią Mönchengladbach(1977) oraz z Bayernem Monachium (1987).
- Zwycięzca: z Borussią Mönchengladbach (1979)
- Zwycięzca: z FC Barceloną (1982)
- Zwycięzca: z Bayernem Monachium(1971,1984,1986).
- Finalista: z Bayernem Monachium(1985).
- Mistrzostwo: z Bayernem Monachium(1972,1973,1974,1985,1986,1987), z Borussią Mönchengladbach (1976,1977).
- Wicemistrzostwo: z Bayernem Monachium (1970,1971) oraz z Borussią Mönchengladbach (1978).
[edytuj] Ciekawostki
- Urodził się na terenie dzisiejszej Polski, we wsi Boże. Przed wojną wieś ta nosiła nazwę Bosemb,a od 1938 Bussen. Po wojnie Lattek pozostał w Niemczech.
- Jako drugi trener po Giovannim Trapattonim wygrał wszystkie trzy najważniejsze puchary europejskie.
Barrow (1917) • Greenwell 1917-24 • Poszony (1924-25) • Kirby (1925-26) • Demby (1926-27) • Forns (1927-29) • Bellamy (1929-31) • Greenwell (1931-33) • Demby (1933-34) • Platko (1934-35) • O'Connell (1935-37) • Planas (1939-41) • Guzmán (1941) • Nogués (1941-44) • Samitier (1944-47) • Fernández (1947-50) • Daučík (1950-63) • Puppo (1954-455) • Platko (1955-56) • Balmanya (1956-58) • Herrera (1958-60) • Broćić (1960-61) • Orizaola (1961) • Miró (1961) • Kubala (1961-63) • Gonzalvo (1963) • C.Rodríguez (1963-64) • Sasot (1964-65) • Olsen • (1965-67) • Artigas (1967-69) • Seguer (1969) • Buckingham (1969-71) • Michels (1971-75) • Weisweiler (1975-76) • Ruiz (1976) • Michels (1976-78) • Muller (1978-79) • Rifé (1979-80) • Herrera (1980) • Kubala (1980) • Herrera (1980-81) • Lattek (1981-83) • Romero (1983) • Menotti (1983-84) • Venables (1984-87) • Aragonés (1987-88) • Cruyff (1988-96) • Rexach(1991, 1996) • Robson (1996-97) • van Gaal (1997-2000) • Ferrer (2000-01) • Rexach (2001-02) • van Gaal (2002-2003) • De la Cruz (2003) • Antić (2003) • Rijkaard (2003-08) • Guardiola (od 2008)