Thorin II Dębowa Tarcza

Z Wikipedii

Thorin II Dębowa Tarcza – fikcyjna postać ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Jest jednym z bohaterów Hobbita. Więcej informacji na jego temat można znaleźć w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni oraz w Niedokończonych opowieściach.

Postać ta nie pojawia się w ekranizacji powieści (reżyseria Peter Jackson).

• W angielskim oryginale – Thorin Oakenshield^[1] / Thorin II Oakenshield
• Przekład Marii Skibniewskiej – Thorin Dębowa Tarcza / Thorin II Dębowa Tarcza
• Przekład Jerzego Łozińskiego – Thorin II Dębowa Tarcza
• Przekład Marii i Cezarego Frąców – Thorin II Dębowa Tarcza
• Przekład Pauliny Braiter – Thorin Dębowa Tarcza

Thorin II Dębowa Tarcza (ur. 2746 rok Trzeciej Ery – zm. 23 listopada 2941 roku Trzeciej Ery)^[2] – krasnolud, król Plemienia Durina w latach 2845 – 2941 (przez 96 lat) i piąty Król pod Górą. Był najstarszym synem Thráina II. Miał brata Frerina i siostrę Dís. Urodził się i wychował w Ereborze. Przeżył napaść smoka Smauga na siedzibę krasnoludów (2770 rok), gdyż przebywał wtedy poza Samotną Górą – wędrował po okolicy wraz z grupą towarzyszy (m. in. Balinem). Później razem z garstką ocalałych pod wodzą ojca i dziadka Thróra tułał się po Śródziemiu. Przez pewien czas mieszkali oni w Dunlandzie. Thorin brał udział w wojnie z orkami (2793 – 2799) i bardzo mężnie walczył w decydującej bitwie w dolinie Azanulbizar (2799 rok). Następnie wraz ojcem i grupą współplemieńców, po dłuższej wędrówce po Eriadorze, osiedlił się w górach Ered Luin (2802 rok). W 2845 roku Thorin (po zaginięciu Thráina) objął przywództwo nad plemieniem. Był wtedy (...) krasnoludem wspaniałej i dumnej postawy, lecz nie rwał się, by opuścić Eriador. Pracował tam (...) i zdobył trochę mienia, plemię jego rozrosło się(...)^[3]. Jednak w ciągu kolejnych lat, Thorin coraz częściej myślał o dokonaniu zemsty na smoku i odzyskaniu zagrabionych bogactw.

Pewnego dnia (15 marca 2941 roku)^[4] spotkał on w Bree, lub na szlaku do tej miejscowości, Gandalfa Szarego, którego zaprosił do swej siedziby w Ered Luin. W wyniku rozmowy z Czarodziejem, postanowił potajemnie wyruszyć do Ereboru i zabrał ze sobą tylko dwunastu towarzyszy^[5]. W Shire dołączył do nich jeszcze hobbit Bilbo Baggins, mimo iż Thorin początkowo niechętnie się do niego odnosił i zabrał ze sobą tylko na usilne nagabywania Gandalfa^[6].

Po długiej i pełnej przygód wędrówce Thorinowi i kompanii, udało się dotrzeć do celu. Krasnoludowie odzyskali skarby, a Smaug został zabity przez Barda. Thorin przybrał tytuł Króla pod Górą, lecz ogarnięty żądzą złota i dumą, wdał się w spór z ludźmi z Esgaroth i elfami z Mrocznej Puszczy, domagających się udziału w skarbie. O mało nie doszło do zbrojnego starcia między zwaśnionymi stronami, jednak nagły atak orków pod wodzą Bolga, sprawił iż kwestia sporu o złoto przestała mieć znaczenie w tej chwili. Na czele współtowarzyszy Thorin wziął udział w Bitwie Pięciu Armii. Bardzo mężnie walczył z orkami, lecz jak się okazało była to jego ostatnia batalia. Odniósł bowiem bardzo ciężkie rany i zmarł w kilka godzin po bitwie, zdążywszy pożegnać się z Bilbem i zapewne innymi osobami. Pochowano go we wnętrzu Ereboru, złożywszy razem z nim bezcenny Arcyklejnot i miecz Orcrist.

Thorin nigdy się nie ożenił i nie miał potomka. Jego następcą i spadkobiercą został krewniak, Dáin Żelazna Stopa.

Thorin nosił przydomek Dębowa Tarcza. Został on mu nadany po bitwie o Azanulbizar, bowiem gdy w trakcie walki przyszłemu monarsze pękła tarcza, odrąbał toporem gałąź dębu i używał jej bądź jak tarczy, bądź jako pałki.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ W rzeczywistości to słowo z języka staronordyckiego (þórinn – odważny). Jest to imię jednego z karłów wymienianych w Völuspie, jednej z pieśni zawartych w Eddzie poetyckiej.
2. ↑ Wedle kalendarza hobbitów z Shire’u był to dzień 23 miesiąca Blotmath roku 1341. Jedynie z grubsza odpowiada on naszemu listopadowi, bowiem hobbicki kalendarz nie jest tożsamy z naszym. Hobbici daty roczne liczyli od osiedlenia się w swoim kraju (rok 1601 Trzeciej Ery).
   Z kolei według kalendarza stosowanego w innych częściach Śródziemia (tzw. Kalendarz Namiestników) miesiąc ten zwał się Hísimë.
   Data roczna śmierci Thorina i Bitwy Pięciu Armii podana jest w Dodatku B (Kronika Lat) do Władcy pierścieni. Datę dzienną podaję za hipotetyczną chronologią akcji Hobbita autorstwa Karen Wynn Fonstad (Atlas Śródziemia).
3. ↑ Cytat z Powrotu króla (Dodatek A, rozdział III Plemię Durina) w przekładzie Marii Skibniewskiej.
4. ↑ Wedle kalendarza hobbitów z Shire’u był to dzień 15 miesiąca Rethe roku 1341. Jedynie z grubsza odpowiada on naszemu marcowi, bowiem hobbicki kalendarz nie jest tożsamy z naszym. Hobbici daty roczne liczyli od osiedlenia się w swoim kraju (rok 1601 Trzeciej Ery).
   Z kolei według kalendarza stosowanego w innych częściach Śródziemia (tzw. Kalendarz Namiestników) miesiąc ten zwał się Súlimë.
5. ↑ Byli to: Balin, Dwalin, Kíli, Fíli, Glóin, Óin, Ori, Nori, Dori, Bifur, Bofur i Bombur.
6. ↑ Więcej informacji na temat stosunku Thorina do Bilba, jak i genezy całej ekspedycji, zawiera tekst Wyprawa do Ereboru, zamieszczony w Niedokończonych opowieściach.