Sygnatura akt

Z Wikipedii

Sygnatura akt to alfanumeryczne oznaczenie akt danej sprawy rozpoznawanej przez sąd, a także przez inny organ władzy publicznej. Oznaczenie to służy jako identyfikator sprawy i jednocześnie zawiera w sobie najważniejsze informacje o rodzaju sprawy i trybie postępowania.

W sądach powszechnych zasady ustalania sygnatury akt określa Instrukcja sądowa^[1].

Ogólne zasady tworzenia sygnatury ustala § 31 ust. 1 Instrukcji^[1]. Zgodnie z nim, sygnatura składa się z:

1. cyfry rzymskiej, określającej wydział danego sądu, w którym sprawa się toczy;
   1. jeżeli wydział dzieli się dodatkowo na sekcje, to dodaje się cyfrę arabską określającą daną sekcję;
2. oznaczenia repertorium (ewentualnie wykazu);
3. numeru porządkowego, pod jakim dana sprawa została zarejestrowana w repertorium w danym roku;
4. ostatnich dwóch cyfr oznaczenia roku, w którym akta zostały założone - po znaku łamania „/”.

Przykładowo sygnatura akt I 2 C 24/97 (albo: I.2.C.24/97) oznacza sprawę rozpoznawaną przez wydział I danego sądu, zarejestrowaną w repertorium „C” (z czego wynika, że jest to sprawa cywilna rozpoznawana w procesie) pod pozycją 24, zaś akta sprawy zostały założone w 1997 roku (rok 1897 nie wchodzi w rachubę).

Jak wynika z powyższego, dla pełnej identyfikacji sprawy konieczna jest wiedza, jaki sąd ją rozpoznaje, gdyż sygnatury mają charakter niepowtarzalny jedynie w ramach jednego sądu i w okresie 100 lat. Ostatnie zastrzeżenie nie dotyczy jedynie numeracji ksiąg wieczystych, ponieważ te rejestrowane są w repertorium „Kw” z zachowaniem ciągłości numeracji w ramach danego sądu, bez względu na rok.

Przypisy