Stefan Grabowski
Z Wikipedii
Stefan Grabowski herbu Topór (ur. 24 czerwca 1767 w Ostaszynie k.Nowogródka, zm. 4 czerwca 1847 w Warszawie ), polski generał, tajny radca i polityk. Uzyskał pruski tytuł hrabiego w 1798 roku. Kalwinista.
Ojciec: Tomasz Grabowski, generał-major wojsk litewskich, matka: Dorota von Ottenhausen. Brat Michała, koniuszego Wielkiego Księstwa Litewskiego, Zygmunta Ksawerego i Pawła pułkownika, stryj Karola, oficera wojsk polskich.
Brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1792, w powstaniu kościuszkowskim dowodził samodzielnym oddziałem, został wzięty do niewoli i zesłany na Syberię. W roku 1812 wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego i walczył po stronie Francji przeciwko Rosji. Został wzięty do niewoli pod Lipskiem, gdy wrócił do kraju pozyskał względy cesarza Aleksandra I . Od 1815 r. generał dywizji, następnie od 1820 członek Rady Stanu i minister-sekretarz stanu Królestwa Polskiego od 1825. Później członek rady państwa od 1832 roku.
Za zasługi został odznaczony Orderem Orła Białego 30 czerwca 1830 roku.
[edytuj] Bibliografia
- Jadwiga i Eugeniusz Szulcowie, Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie, Warszawa 1989
