Stara droga w Chełmży
Z Wikipedii
Stara droga w Chełmży to droga, która istniała już w epoce brązu, gdy były budowane grody obronne przypisywane ludności kultury łużyckiej (ok. X-VIIw.p.n.e.).
Lokalnie ta stara droga prowadziła przez Grodno (grodzisko) - Łoza (w środku starej osady obronnej stanął w czasach wczesnochrześcijańskich Kościół św. Mikołaja w Chełmży - Kałdus (tzn. jego obronna osada z epoki brązu) - Gzin (grodzisko).
[edytuj] Stare drogi w okresie wpływów rzymskich
W okresie wpływów rzymskich droga wiodła już wydeptaną ścieżką z okresu wcześniejszego.
Szlak bursztynowy jest jedną z najstarszych dróg. Poniżej mapki, które zostały wyznaczone znaleziskami bursztynu. Ów szeroki, umowny pas ziemi z wykorzystaniem często do transportu również drogi wodnej, np. Wisły. Łoza, co prawda leży na najbardziej uczęszczanym szlaku w tej części Europy - szlak częściowo wzdłuż Wisły. Szlak na południe od Łozy wiedzie jednak zdecydowanie pokrywając się z występowaniem grodzisk kultury łużyckiej- wzdłuż Noteci i Warty. Kiedy był tu, po tej drodze transportowany bursztyn to nie było jeszcze grodzisk słowiańskich. Droga ta jednak istniała, "zbudowała" ją bowiem jeszcze wcześniej ludność kultury łużyckiej. Całe odcinki drogi niewiele zmieniły się do momentu powstawania miejsc osiedleń Słowian. W okresie istnienia grodziska w Łozie była tędy transportowana na przykład sól z warzelni w Kołobrzegu, no i również towary uzyskane za tę sól np. z Arabii. W pierwszych wiekach naszej ery z wolna kończyło się zainteresowanie bursztynem. W czasach słowiańskich są tu zapewne transportowane towary przywiezione ze Skandynawii (patrz też: Historia Chełmży). Z pewnością powstała w okresie słowiańskim niejedna karczma przy tej właśnie starożytnej drodze czego dowiodły prace wykopaliskowe na Archidiakonce.
Komentarz do drugiej mapki; Pojedyncze znaleziska oraz całe skarby wyraźnie znaczą trasę wiodącą przez Śląsk, Kalisz (Calisia), wschodnią Wielkopolskę ku Wiśle i dalej na północ do wybrzeży Bałtyku. [Mapka przedrukowana z artykułu M. Gumowskiego Szlak bursztynowy, "Czasopismo Geograficzne" R. 20:1962]
Słowianie po przyjściu w tę okolicę również potrzebowali dróg. Biskupstwo w Chełmży (powstałe w 1251r.) też zrezygnowało po pewnym czasie z samodzielnego transportu swojej poczty i korzystało z usług poczty dyliżansowej, znajdującej się w miejscu dzisiejszego budynku poczty.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Niesiołowska-Wędzka Anna, Początki i rozwój grodów kultury łużyckiej, Ossolineum, 1974.
- PRZEWODNIK po zabytkach Chełmży i turystycznym szlaku zielonym, wyd.:BIS, MEDIUM, 2001
