Stanisław Ostaszewski

Z Wikipedii

Stanisław Ostaszewski
Ostoja
Data urodzenia	30 września 1862
Miejsce urodzenia	Wzdów
Data śmierci	30 maja 1915
Miejsce śmierci	Klimkówka
Rodzina	Ostaszewscy
Rodzice	Teofil Wojciech Ostaszewski Emma z Załuskich
Małżeństwo	Aniela z Sękowskich
Dzieci	Maria Rodich-Laskowska Zofia Tarnowska Józef Ostaszewski Izabella Zielińska

Stanisław Ostaszewski herbu Ostoja (ur. 30 września 1862 we Wzdowie, zm. 30 maja 1915 w Klimkówce) - wynalazca i promotor nowoczesnych technologii; hodowca; organizator towarzystw hodowlanych. Syn Teofila Wojciecha (1807-1889) i Emmy z Załuskich (1831-1912); brat Adama (1860-1934) i Kazimierza (1864-1948); ojciec Józefa (1904-1989).

Scharakteryzowany w pamiętnikach wybitnego polskiego chemika, prof. Kazimierza Klinga, jako człowiek o "umyśle na wskroś twórczym, pionierskim, wynalazczym"^[1] był Stanisław Ostaszewski inicjatorem i sponsorem szeregu nowatorskich przedsięwzięć. W odziedziczonym po ojcu majątku w Klimkówce uruchomił m.in. eksperymentalną produkcję węgla aktywnego, produktu który szybko miał się stać podstawą i motorem rozwoju wielu nowoczesnych gałęzi przemysłu. Była to nie tylko pierwsza w Polsce, ale - jak podkreśla prof. Kazimierz Kling - w ogóle pierwsza na świecie fabryka węgla aktywnego. Do spółki z kanadyjskim przemysłowcem McGarvey'em założył też w Klimkówce jedną z pierwszych w Polsce kopalni ropy naftowej. Jego majątek ziemski w Klimkówce był wysoko uprzemysłowiony. Założył w nim m.in. fabrykę nawozów sztucznych (superfosforatu kostnego).

Po ukończeniu studiów prawa w Krakowie, a następnie studiów rolnictwa w Halle, rozwinął z dużym talentem aktywność hodowlaną. Jego osiągnięcia w rolnictwie były wielokrotnie wyróżniane na wystawach krajowych i zagranicznych, a konie ze stajni w Klimkówce wygrywały biegi na najsłynniejszych torach wyścigowych.

Sprawował szereg funkcji honorowych i należał do towarzystw rolniczych. Był prezesem Towarzystwa Gospodarskiego Jasielskiego, Gorlickiego i Krośnieńskiego. Należał do Sodalicji Mariańskiej. Był rezerwowym nadporucznikiem 3 pułku ułanów w wojsku austriackim.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Roman Aftanazy, "Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej — Województwo ruskie, Ziemia sanocka", Ossolineum, Wrocław 1995