Skala Saffira-Simpsona
Z Wikipedii
Skala Saffira-Simpsona - skala opracowana w 1969 przez inżyniera Herberta Saffira oraz dyrektora National Hurricane Center Boba Simpsona w celu klasyfikacji huraganów wg intensywności wiatrów ciągłych. Służy ona do oszacowania potencjalnych szkód, powstałych w momencie wejścia huraganu na ląd. Jest ona stosowana tylko w przypadku sztormów powstałych na Oceanie Atlantyckim i północnym Pacyfiku na wschód od międzynarodowej linii zmiany daty. W przypadku innych sztormów stosowane są odmienne metody oceny.
Pięć kategorii uszeregowanych według rosnącej siły wiatru:
Kategoria 1 | Wiatr ciągły | 33–42 m/s | 74–95 mph | 64–82 kt | 119–153 km/h |
---|---|---|---|---|---|
Wysokość fali powodziowej | 4–5 ft | 1,2–1,5 m | |||
Ciśnienie w centrum | 28,94 inHg | 980 mbar | |||
Potencjalne zniszczenia | Brak większych zniszczeń wśród budynków. Zniszczenia spowodowane głównie przez niezabezpieczone przedmioty, drzewa, przyczepy kempingowe. Przybrzeżne podtopienia oraz niewielkie zniszczenia w portach i marinach. | ||||
Przykładowe sztormy o takiej sile | Huragan Agnes – Huragan Danny – Huragan Gaston | ||||
Kategoria 2 | Wiatr ciągły | 43–49 m/s | 96–110 mph | 83–95 kt | 154–177 km/h |
Wysokość fali powodziowej | 6–8 ft | 1,8–2,4 m | |||
Ciśnienie w centrum | 28,50–28,91 inHg | 965–979 mbar | |||
Potencjalne zniszczenia | Zniszczenie pokrycia dachów, drzwi, okien. Poważne zniszczenia roślinności, przyczep kempingowych, itp. Zniszczenia w portach i marinach spowodowane podtopieniami. Niektóre jednostki mogą zerwać cumy. | ||||
Przykładowe sztormy o takiej sile | Huragan Bob – Huragan Bonnie – Huragan Frances – Huragan Juan | ||||
Kategoria 3 | Wiatr ciągły | 50–58 m/s | 111–130 mph | 96–113 kt | 178–209 km/h |
Wysokość fali powodziowej | 9–12 ft | 2,7–3,7 m | |||
Ciśnienie w centrum | 27,91–28.47 inHg | 945–964 mbar | |||
Potencjalne zniszczenia | Niewielkie zniszczenia mniejszych budynków, z możliwością uszkodzeń ścian działowych. Całkowite zniszczenie przyczep kempingowych. Podtopienia w rejonie przybrzeżnym może spowodować zniszczenie mniejszych budynków i uszkodzenie większych konstrukcji. Możliwość podtopienia terenów położonych w głąb lądu. | ||||
Przykładowe sztormy o takiej sile | Huragan Great New England z 1938 – Huragan Fran – Huragan Isidore – Huragan Jeanne | ||||
Kategoria 4 | Wiatr ciągły | 59–69 m/s | 131–155 mph | 114–135 kt | 210–249 km/h |
Wysokość fali powodziowej | 13–18 ft | 4,0–5,5 m | |||
Ciśnienie w centrum | 27,17–27,88 inHg | 920–944 mbar | |||
Potencjalne zniszczenia | Duże zniszczenia ścian działowych, możliwość całkowitego zerwania dachów z mniejszych budynków. Duża erozja nadbrzeża. Możliwość podtopienia znacznych obszarów w głąb lądu. | ||||
Przykładowe sztormy o takiej sile | Huragan Galveston z 1900 – Huragan Charley – Huragan Hugo – Huragan Iris – Cyklon Nargis | ||||
Kategoria 5 | Wiatr ciągły | ≥70 m/s | ≥156 mph | ≥136 kt | ≥250 km/h |
Wysokość fali powodziowej | ≥19 ft | ≥5,5 m | |||
Ciśnienie w centrum | <27,17 inHg | <920 mbar | |||
Potencjalne zniszczenia | Całkowite zerwanie dachów domów, budynków użytkowych i przemysłowych. Całkowite zniszczenie niektórych budynków z możliwością całkowitego rozwiania mniejszych konstrukcji. Powodzie na dużym terenie. Niekiedy wymagana całkowita ewakuacja ludności. | ||||
Przykładowe sztormy o takiej sile | Huragan Camille – Huragan Gilbert – Huragan Andrew – Huragan Dnia Pracy z 1935 roku – Huragan Katrina – Huragan Dean |
Prędkość wiatru szacowana jest na podstawie średniej minutowej. Ciśnienie atmosferyczne w centrum huraganu jest przybliżeniem. Siła przykładowych huraganów podawana jest dla punktu wejścia na ląd.