Sigismondo Pandolfo Malatesta
Z Wikipedii
Sigismondo Pandolfo Malatesta (ur. w Rimini 19 czerwca 1417, zm. w Rimini 7 października 1468) - kondotier włoski zwany wilkiem z Rimini (wł. il lupo di Rimini), syn Pandolfo III Malatesty i jego kochanki Antonii da Barignano. Od 1432 był panem (wł. signore) Rimini i Fano, podczas gdy jego brat Domenico Malatesta był panem Ceseny.
[edytuj] Biografia
Był uważany przez swoich współczesnych za jednego z najodważniejszych kondotierów w Italii. Uczestniczył we wszystkich ważniejszych wojnach włoskich, które charakteryzowały jego czasy. Wielokrotnie angażowali go papieże, ale prowadził także wojska weneckie przeciwko Republice Ambrozjańskiej i przeciwko Franciszkowi Sforzy. Walczył także przeciwko Imperium Ottomańskiemu w 1465. Pomagał Florentyńczykom podczas inwazji Alfonsa V. Zdołał przerwać oblężenie Piombino dzięki manewrowi, który wszystkich wprawił w zdziwienie. Za ten wyczyn przyznano mu prawo do triumfu we Florencji. To osiągnięcie było jednak przyczyną nienawiści ze strony króla Aragonii, który nie przestał go nigdy nienawidzić i dążył do zniszczenia państwa zbudowanego przez Malatestę. Sigismono był uważany za człowieka wiarołomnego, który nie budzi zaufania. W rzeczywistości jego zmienne zachowanie nie wynikało z charakteru, ale spowodowane było raczej troską o państwo, które ciągle znajdowało się w stanie wojny z Montefeltro rządzonym przez Federico da Montefeltro. Pozostałości po dobrze funkcjonującym państwie Malatesty znajdujemy do dziś, chociażby w postaci twierdz wskazujących na zamożność władcy. Najważniejsze z nich to: Rimini, Fano, Verucchio, Gradara, Mondaino, Montefiore Conca, San Leo, Montebello i Santarcangelo di Romagna.
Malatesta był również poetą i mecenasem sztuki. Dzięki niemu powstała świątynia, która jest symbolem Rimini - Tempio Malatestiano. Sigismondo był trzykrotnie żonaty. Pierwszą jego żoną była Ginevra d'Este, drugą Polissena Sforza, a trzecią Isotta degli Atti. Prawdopodobnie druga z nich została zamordowana przez niego samego. Tyko ślub z trzecią nie był spowodowany przyczynami politycznymi. Była ona bowiem od dziesięciu lat jego kochanką i dała mu również nieślubnego syna. Małżeństwo z nią było więc uregulowaniem stanu faktycznego.
Historia władcy kończy się w sposób dramatyczny. Na skutek nacisku króla Aragonii został on wykluczony z uczestnictwa w pokoju w Lodi, który położył kres wojnom włoskim. To wykluczenie stało się początkiem jego upadku. Wkrótce popsuły się relacje Malatesty z papieżem Piusem II, który jako Sieneńczyk był jego przeciwnikiem. Doprowadziło to do walk z wojskami papieskimi dowodzonymi przez Federico da Montefaltro. Malatesta został zmuszony do obrony i wreszcie pokonany pod Pian della Marotta nad rzeka Cesano. Klęska ta była początkiem upadku jego państwa.
W celu odzyskania sławy zaciągnął się na służbę wenecką do walki z Turkami, ale wojna ta nie przyniosła mu spodziewanej sławy. Po powrocie wezwał go do siebie nowy papież Paweł I, który zaproponował mu, w zamian za odstąpienie Rimini, Foligno i Spoleto. Malatesta odrzucił tę propozycję, stwierdzając, że nigdy nie porzuciłby dziedzictwa swych przodków.
Zmarł 7 października 1468, w wieku 51 lat. Został pochowany w grobowcu znajdującym się w Tempio Malatestiano w Rimini. Świątynia ta może być traktowana jako symbol jego dążeń i planów, została bowiem zaprojektowana jako olbrzymia budowla, ale projekt ten nie został w pełni zrealizowany, tak jak plany dotyczące państwa.
