Shinobu Ishihara
Z Wikipedii
Shinobu Ishihara (jap. 石原 忍 Ishihara Shinobu?, ur. 25 września 1879 w Tokio, zm. 3 stycznia 1963) był japonskim okulistą.
Shinobu Ishihara studiował na Cesarskim Uniwersytecie w Tokio w ramach stypendium, które zobowiązywało go do służby wojskowej po ukończeniu studiów. W 1905 roku został lekarzem wojskowym i rozpoczął specjalizację z oftalmologii na Uniwersytecie Tokio u profesora Jujiro Komoto (1859–1938), pracując przez dwa lata w uniwersyteckiej klinice okulistycznej. Następnie został wykładowcą okulistyki na Wojskowej Akademii Medycznej w Tokio.
Od 1912 do 1914 Ishihara specjalizował się z okulistyki u Wolfganga Stocka (1874-1956) w Jenie, Karla Theodora Paula Axenfelda (1867-1930) we Freiburgu, i Carla von Hessa (1863-1923) w Monachium. Po wybuchu I wojny światowej powrócił do Tokio i do pracy w szkole medycznej.
W maju 1916 Ishihara otrzymał Igaku Hakushi (stopień doktora nauk medycznych) na Cesarskim Uniwersytecie w Tokio i w 1922 roku zastąpił Komoto na stanowisku kierownika katedry. Od 31 marca 1927 do 31 marca 1940 był dziekanem Szkoły Medycznej Cesarskiego Uniwersytetu W Tokio. W 1940 roku przeszedł na emeryturę. Przez 14 lat był prezydentem Japońskiego Towarzystwa Oftalmologicznego.
Prace Ishihary dotyczyły diagnostyki jaglicy i widzenia barwnego. Stworzył znane dziś na całym świecie tablice izochromatyczne, określane jego imieniem. Był redaktorem naczelnym czasopisma Acta societatis ophthalmologicae japonicae.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Shinobu Ishihara w bazie Who Named It