Shiba
Z Wikipedii
| Shiba inu | |
 Shiba inu |
|
| Kraj patronacki | Japonia |
| Wymiary | |
| Wysokość | 38,5 - 41,5 (psy), 35,5 - 38,5 (suki) cm |
| Waga | ok. 10 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI | Grupa V, Sekcja 5, nr wzorca 257 |
| Wzorce rasy | |
| • • • • • |
|
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Shiba inu - jedna z ras psów należąca do szpiców i psów w typie pierwotnym, zaliczona do sekcji szpiców azjatyckich i ras pokrewnych.
Spis treści |
[edytuj] Rys historyczny:
Shiba Inu pochodzi z górzystych terenów Japonii. Słowo "shiba" znaczy "mały", słowo "inu" znaczy "pies" , czyli shiba inu oznacza "mały pies". Jednocześnie jednak słowo "shiba" oznacza "poszycie, listowie, krzewy" i w takim wypadku nazwę shiba-inu należałoby tłumaczyć jako "pies do polowań w zagajnikach". Środowiskiem shiby były górzyste obszary nad brzegiem Morza Japońskiego, gdzie psy te wykorzystywano do polowań na drobną zwierzynę i ptaki. Zależnie od okolic, w których je hodowano, psy nieco różniły się między sobą. Gdy w latach 1868-1912 przywieziono z Anglii psy podobne do angielskich seterów i pointerów myślistwo zyskało w Japonii rangę sportu. Powszechnym stało się też krzyżowanie shiby z angielskimi przybyszami. W latach 1912-1926 Shiba czystej rasy stała się niezmierną rzadkością, ograniczoną do swych pierwotnych obszarów. W zachowanie czystej rasy shiby zaangażowali się wtedy myśliwi i inne wykształcone osoby. Ratowanie ograniczonej liczby czystych w typie psów rozpoczęło się na poważnie od 1928 roku, a w 1934 r. ujednolicono ostatecznie wzorzec rasy. W 1937 r. shibę uznano za pomnik przyrody, następnie rasę tę, nadal hodowaną, ulepszano, aby stała się taką jaką jest znana obecnie.
[edytuj] Użytkowość
Początkowo Shiba była używana do płoszenia ptactwa i polowań na dziki. Obecnie jest to rasa psów do towarzystwa.
[edytuj] Szata i umaszczenie
Umaszczenie: Czerwone, rudoczerwone, możliwe białe znaczenia na podbrzuszu, łapach i okolicach kufy, spotykana jest także maść czarna podpalana.
Szata: okrywowy włos twardy, szorstki i prosty. Podszerstek miękki i gęsty. Kłąb i zad pokryty jest nieco dłuższym włosem - włos na ogonie jest dłuższy niż na reszcie ciała.
[edytuj] Charakter i usposobienie
Shiba jest typowym psem do towarzystwa, z natury spokojny, łatwy w ułożeniu i oddany. Nieufny do obcych, lecz nie agresywny. Jest wspaniałym stróżem oraz partnerem do spacerów i biegów, jednakże powinien być trzymany na smyczy, ze względu na pozostałość instynktu psa myśliwskiego.
[edytuj] Budowa
- Głowa: czoło szerokie, policzki dobrze rozwinięte, stop wyraźnie zaznaczony, kufa prosta z lekkimi, krótkimi faflami, przylegającymi, nos powinien być czarny, zgryz nożycowy.
- Oczy: nieduże, trójkątne, koloru ciemnobrązowego, lekko skośne.
- Uszy: małe, stojące, trójkątne, nastawione do przodu
- Szyja: gruba, mocna, proporcjonalna do głowy i tułowia.
- Sylwetka: grzbiet prosty i silny, lędźwie szerokie, silnie umięśnione, żebra umiarkowanie wysklepione, klatka piersiowa głęboka, brzuch podciągnięty.
- Ogon: wysoko osadzony, wysoko noszony, zakręcony nad grzbietem, ogon opuszczony sięga prawie do stawów skokowych.
- Kończyny przednie: proste, łopatka ukośna, łokcie przylegające.
- Kończyny tylne: udo długie, podudzie krótkie, dobrze rozwinięte.
- Stopa: palce ścisłe, zwarte, stopa wysklepiona, paznokcie mocne.
- Ruch: lekki i dynamiczny.
- Proporcja wysokości i długości 10:11
[edytuj] Ciekawostki
Shiba Inu jest najmniejszym z przedstawicieli japońskich szpiców. Materiały wykopaliskowe potwierdzają[potrzebne źródło], że shiba wywodzi się od najstarszych z nich - znaleziono pochodzące z epoki Jomon (trwającej od ok.4000 p.n.e. do 3 stulecia przed Chrystusem) szkielety odpowiadające dokładnie wzorcom dzisiejszych przedstawicieli tej rasy.
