Sekcja zwłok
Z Wikipedii
Sekcja zwłok (gr. autopsia - zobaczyć na własne oczy, łac. sectio - rozcięcie) - to badanie pośmiertne (łac. post mortem), którego celem jest najczęściej ustalenie przyczyny zgonu.
Wyróżnia się naukową (anatomopatologiczną) oraz sądowo-lekarską sekcję zwłok (określaną niekiedy potocznie mianem obdukcji zwłok). Sekcję naukową przeprowadza lekarz patomorfolog lub lekarz medycyny sądowej. Odbywa się ona w zakładach opieki zdrowotnej, placówkach dydaktycznych (takich jak Wydziały Lekarskie Uniwersytetów lub Akademii Medycznych) w celu ustalenia przyczyny zgonu, weryfikacji rozpoznania klinicznego oraz w celach dydaktycznych. Na mocy prawa, sekcji powinny zostać poddane zwłoki:
- niemowlęcia
- kobiety w ciąży i połogu
- chorego, który zmarł przed upływem 12 godzin od przyjęcia do szpitala lub w drodze do niego.
- wszystkie przypadki śmierci gwałtownej (na przykład krwotoki).
W tym wypadku wygasa brak zgody chorego na przeprowadzenie sekcji zwłok po śmierci. W innych niż wymienione przypadki, sekcja może być wykonana na życzenie lekarza klinicysty w celu weryfikacji rozpoznania - chyba że za życia chory pisemnie odmówił sekcji.
O przeprowadzeniu badania pośmiertnego decyduje dyrektor ZOZ-u; może on, ale nie musi uwzględnić zdania rodziny zmarłego (rodzina nie ma formalnie żadnego wpływu na sekcję). Sekcję sądowo-lekarską wykonuje się w każdym przypadku podejrzenia przestępczego spowodowania śmierci. Dokonuje jej biegły lekarz - specjalista medycyny sądowej, w obecności prokuratora lub sędziego, jeżeli prokurator lub sąd wyda postanowienie o jej przeprowadzeniu (art. 209 kodeksu postępowania karnego). W uzasadnionych przypadkach sekcję zwłok może przeprowadzić lekarz niebędący patomorfologiem czy lekarzem sądowym.
Każdy lekarz weterynarii ma prawo i możliwość przeprowadzania sekcji zwłok zwierzęcia, zazwyczaj jednak takie badania są przeprowadzane są jedynie przez wyspecjalizowane jednostki - takie jak Wydziały Medycyny Weterynaryjnej bądź Państwowy Instytut Weterynaryjny.
Sekcja polega na dokonaniu oględzin zewnętrznych albo otwarciu trzech jam ciała: jamy czaszki, klatki piersiowej i jamy brzusznej zwłok. W niektórych przypadkach, oględziny zewnętrzne wystarczają i nie następuje otwieranie powłok ciała. Zadaniem lekarza jest poszukiwanie morfologicznych wykładników procesu chorobowego, na których to opiera się anatomopatologiczne rozpoznanie przyczyny zgonu. Podczas badania pobiera się materiał do dalszych badań histopatologicznych, immunohistochemicznych, toksykologicznych czy biochemicznych.
Pierwsza udokumentowana sekcja zwłok została przeprowadzona około 1300 roku przez Mundino de Lucci (1275-1326) na uniwersytecie w Bolonii.
