Rocksteady

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Należy w nim poprawić: stylistyka.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Rocksteady - styl muzyczny wywodzący się z Jamajki.

[edytuj] Historia

Czas kiedy powstało rocksteady nie jest łatwy do ustalenia. Oficjalnie mówi się o przełomie roku 1965 i 1966, z tym że, na początku muzycy grali ten styl w ogóle nie przypisując mu nazwy. Era tego gatunku trwała mniej więcej do roku '68. Przez tak krótki okres królowania tego stylu w jamajskiej muzyce zmieniło się bardzo wiele . Rocksteady odcisnęło swe piętno na kolejnych gatunkach.

Jest kilka historii na temat powstania gatunku. Jedna z nich mówi o tym jakoby rok 1966 był bardzo upalny, a muzycy nie mający siły grać szybkiego ska zwalniali tempo tworząc rocksteady. W drugiej opowieści przedstawiony jest wokalista Hopeton Lewis. Podobno nie mógł on dopasować tekstu do muzyki ska i poprosił zespół o wolniejszą grę. Właśnie wtedy miała powstać również nazwa rocksteady. Gatunek charakteryzuje się zdecydowanie wolniejszym tempem niż ska. Na pierwszy plan wysuwa się melodyjna i bardziej pulsująca linia basu i bębnów. Większe pole do popisu mają tu również piosenkarze, którzy w ska nie mogli całkowicie spełnić swych talentów wokalnych.

Dzięki rocksteady muzyka jamajska zaczęła przybierać tę formę, którą widzimy dziś w reggae, dub, a także w ragga. W każdym z tych stylów na pierwszy plan wychodzi bas i perkusja – pozostałość po rocksteady. Gdy we wczesnej muzyce ska widzieliśmy płynącą radość z odzyskania przez Jamajkę niepodległości, to w dobie rocksteady już nie jest tak wesoło. Bieda, przemoc, tak właśnie zaczęła wyglądać rzeczywistość. Muzycy zaczęli utożsamiać się z młodzieżą z getta - Trench Town i innych - często sami z nich pochodzili. Wtedy też właśnie przylgnęło do rockseady określenie - muzyka rude boys. Teksty piosenek pokazywały chwałę i dumę z bycia rude boys. Nierzadko też można było doszukać się w nich wątków kryminalnych - czyli codzienności życia w getcie. Wizerunek rude boys w muzyce rocksteady zawdzięczać można także filmom jakie wtedy były popularne, np. James Bond. Wielu młodych chciało utożsamiać się z kinowymi twardzielami i trzeba przyznać, całkiem nieźle im to wychodziło. Liryka gatunku nie ograniczała się jednak tylko do przemocy. Powstawały także utwory o miłości.

[edytuj] Muzycy

Najważniejszymi wokalistami ery rocksteady bez wątpienia są Ken Boothe, Delroy Wilson, czy Alton Ellis. Natomiast grupy to The Gaylads , The Ethiopians, Desmond Dekker & the Aces, The Wailers, The Melodians , The Techniques, Tommy McCook And The Supersonics i wiele innych. Większość jamajskich producentów próbowała swych sił w wypromowaniu wokalistów i zespołów rocksteady. Palmę pierwszeństwa wiedli w tym jednak Duke Reid i Coxsone Dood.