Robert Mroziewicz
Z Wikipedii
Robert Mroziewicz (20 września 1942 - 15 czerwca 2008) - polski dyplomata i historyk, profesor Centrum Studiów Latynoamerykańskich UW (CESLA) i Collegium Civitas.
W młodości był członkiem "walterowców", kierowanej przez Jacka Kuronia drużyny harcerskiej. Na studiach na Uniwersytecie Warszawskim związał się z "komandosami" - grupą opozycyjnej młodzieży. Został wyrzucony z uniwersytetu po wydarzeniach marcowych, ale później ukończył studia na wydziale historii. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników, był zastępcą redaktora naczelnego podziemnego kwartalnika "Krytyka". W 1985 r. więziony za działalność opozycyjną.
W latach 1990-1992 pełnił funkcję stałego przedstawiciela Polski przy ONZ, kierował też Radą Gospodarczo-Społeczną (ECOSOC) tej organizacji. W latach 1992-1997 obejmował stanowisko wiceministra spraw zagranicznych. W rządzie Jerzego Buzka był wiceministrem obrony narodowej (1997-1999), zajmował się integracją Polski z NATO.
Autor licznych publikacji naukowych, w tym m.in. "Rewolucja meksykańska 1910-1917: zarys historii politycznej", "Armie w Ameryce Łacińskiej : historia i dzień dzisiejszy" (wspólnie z Waldemarem Rommlem) "Dyplomacja USA wobec Ameryki centralnej – 1822-1850" (Warszawa, 1997).
14 czerwca 2000 r. sąd uznał, że Mroziewicz był kłamcą lustracyjnym, ponieważ nie ujawnił kontaktów z wywiadem i kontrwywiadem PRL podczas pobytu za granicą w latach 70. i 80.[1] W 2002 r. Sąd Najwyższy uwzględnił jego skargę kasacyjną, a w 2007 r. proces o kłamstwo lustracyjne umorzono.
| Cytat: |
|
W 2007 roku Sąd Lustracyjny umorzył proces Mroziewicza podejrzanego o "kłamstwo lustracyjne". Sąd uznał, że choć nie przyznał się on do współpracy z SB z lat 70. i 80., to działał w wyniku usprawiedliwionego błędu, sądząc, że dopuszczenie go do tajemnic państwowych oznacza, iż nie był agentem.[2]
|
