Rainiero d'Elci

Z Wikipedii

Rainiero d'Elci (ur. 7 marca 1671 – zm. 22 czerwca 1761) - włoski kardynał.

Pochodził z Florencji, z rodziny hrabiów D'Elci. W 1695 ukończył studia na uniwersytecie w Sienie z tytułem doktora obojga praw. Od 1700 roku działał w Kurii Papieskiej m.in. jako wicelegat w Romanii i Awinionie, gubernator Fano i Recanati oraz referendariusz Sygnatury Apostolskiej. W latach 1711-16 był inkwizytorem na Malcie. W listopadzie 1730 mianowano go tytularnym arcybiskupem Rodi, a w styczniu 1731 nuncjuszem apostolskim w Paryżu. Funkcję tę sprawował przez ponad 7 lat, a wiec stosunkowo długo. W grudniu 1737 papież Klemens XII mianował go kardynałem-prezbiterem tytułu Santa Sabina, jedna nominacja ta został ogłoszona dopiero pół roku później. Arcybiskup Ferrary 1738-40. Uczestniczył w konklawe 1740, krótko po nim został mianowany legatem w Ferrarze. W kwietniu 1747 został wybrany kamerlingiem Św. Kolegium (był nim do stycznia 1748) i kardynałem-biskupem Sabiny. Subdziekan kolegium kardynałów i biskup Porto e Santa Rufina od kwietnia 1753. 12 stycznia 1756 uzyskał promocję do diecezji Ostia e Velletri. Jako dziekan kolegium kardynalskiego (od grudnia 1755) przewodniczył konklawe 1758 roku. Zmarł w Rzymie wieku 90 lat^[1].

Przypisy