Quendi
Z Wikipedii
Quendi (pl. Mówiący) - pierwotne określenie wszystkich elfów w utworach J.R.R. Tolkiena o Śródziemiu w języku quenya.
Elfowie pojawili się w Śródziemiu nad jeziorem Kuiviénen podczas Lat Drzew. Przebudzenie elfów nastąpiło przed początkiem Pierwszej Ery. Byli pierwszymi, przed ludźmi, Dziećmi Iluvatara na Ardzie i z tego powodu nazywani byli Pierworodnymi.
Są jedną z najpotężniejszych ras Śródziemia i Valinoru. Nie starzeją się, cenią piękno – zajmują się poezją i śpiewem. W czasie Ostatniego Sojuszu wspólnie z ludźmi pokonali Saurona. We Władcy Pierścieni ostatni z władców elfów opuszczają Śródziemie i odpływają do Valinoru tzw. Prostą Drogą.
Quendi pojmane i upodlone przez Melkora miały dać początek rasie orków.
Posługiwali się m.in. językami quenya i sindarin oraz alfabetami sarati, tengwar i cirth.
Po odkryciu elfów przez Oromëgo i zaproszeniu ich przez Valarów do Amanu rozpoczęła się Wielka Wędrówka, która była jednocześnie początkiem procesu rozpadu rasy elfów na poszczególne szczepy. Ci którzy podjęli wędrówkę zwani byli Eldarami, natomiast ci którzy pozostali - Avarami (quen. Oporni).
Najważniejsze szczepy elfów to: Eldarowie (Vanyarowie, Noldorowie, Teleri), Elfy Światła (Kalaquendi), Elfy Ciemni (Moriquendi lub Umanyarowie). Od Telerich, które zostały w Śródziemiu wywodzą się Sindarowie. Elfy, które odmówiły udziału w Wielkiej Wędrówce to Avari, czyli Elfy Oporne.
[edytuj] Zobacz też
