Puszcza Jaworowa
Z Wikipedii
Puszcza Jaworowa – szczątki pierwotnej Puszczy Sudeckiej , w południowo-zachodniej Polsce w Górach Bialskich, w Sudetach Wschodnich, województwo dolnośląskie.
Puszcza Jaworowa, znajduje się w Sudetach Wschodnich, w południowo-wschodniej części Gór Bialskich, na terenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego, na wschodnim zboczu Iwinki, poniżej Rudawca, w gminie Stronie Śląskie, około 2,3 km, na południe, powyżej Bielic.
Puszczę stanowi dobrze zachowany, fragment naturalnego lasu liściastego, na wschodnich stokach Rudawca oraz Iwinki, stanowiący relikt dawnej Puszczy Sudeckiej. Górną część zajmuje świerkowy bór górnoreglowy, niżej rośnie las mieszany z bukiem, jaworem i jodłą, w którym zachowały się ponad 150-letnie buki i jawory. W 1963 r. utworzono rezerwat przyrody "Puszcza Śnieżnej Białki", którego granice objęły najcenniejsze fragmenty Puszczy Jaworowej. Okolice Puszczy Jaworowej są wyludnione, i stanowią siedlisko leśnej zwierzyny, spotkać tu można sarny, jelenie, dziki oraz głuszce i cietrzewie, które są już rzadkością w Sudetach. Na śródleśnych górskich polanach występuje ciekawa i interesująca flora.
[edytuj] Turystyka
Przez Puszczę Jaworową prowadzi szlak turystyczny
zielony – fragment prowadzący z Orłowca na Halę pod Śnieżnikiem i dalej, przechodzi przez środek puszczy.
