Prawo nieszkodliwego przepływu

Z Wikipedii

Prawo nieszkodliwego przepływu - prawo zwyczajowe skodyfikowane w konwencji genewskiej o morzu terytorialnym i strefie przyległej z 1958 a następnie w Konwencji o Prawie Morza z 1982 (art. 17-32), które zapewnia żeglugę statków wszystkich bander przez morze terytorialne (art. 17), wody archipelagowe (art. 52) i wyjątkowo morskie wody wewnętrzne (art. 8 ust. 2), a zatem przez morskie terytorium państwa. Nieszkodliwy przepływ obejmuje nieprzerwaną i szybką żeglugę przez morze terytorialne w celu:

• przejścia przez morze terytorialne bez wchodzenia na wody wewnętrzne i bez zatrzymywania się poza wodami wewnętrznymi na redzie bądź przy urządzeniu portowym (przepływ trawersowy lub prosty);

• wejścia na wody wewnętrzne lub wyjścia z nich albo zatrzymania się na takiej redzie bądź przy takim urządzeniu portowym (przepływ wejściowy/wyjściowy).

Okręty podwodne mogą przepływać tylko w położeniu nawodnym i jak wszystkie inne okręty, z podniesioną banderą. W art. 19 ust. 2 Konwencji o Prawie Morza z 1982 zawarto katalog, który jest wskazówką dla przepływającego statku jakie działania są zakazane podczas korzystania z prawa nieszkodliwego przepływu. Z drugiej strony przepis ten zapobiega zupełnej swobodzie w interpretacji pojęcia „nieszkodliwy przepływ” przez państwo nadbrzeżne. Prawo to wyjątkowo tylko może być zawieszone (bez formalnej i faktycznej dyskryminacji, art. 25 ust. 3) na określonym obszarze morza terytorialnego lub wód archipelagowych, czasowo, po uprzednim podaniu informacji o tym do publicznej wiadomości i jeśli jest to uzasadnione ze względu na bezpieczeństwa państwa nadbrzeżnego, w tym prowadzeniem ćwiczeń. W niektórych cieśninach, w których nie obowiązuje prawo przejścia tranzytowego, istnieje tylko prawo nieszkodliwego przepływu bez możliwości zawieszenia przez państwa cieśninowe (np. Cieśnina Mesyńska, cieśnina Tiran, cieśnina Juan de Fuca, Cieśnina Pilawska).

To jest tylko zalążek artykułu związanego z żeglugą. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.