Pistolet maszynowy Tokariewa
Z Wikipedii
lekki karabin Tokariewa | |
Dane podstawowe | |
Państwo | ZSRR |
Rodzaj | pistolet maszynowy |
Historia | |
Prototypy | 1927-1928 |
Dane techniczne | |
Kaliber | 7,62 mm |
Nabój | 7,62 x 38 mm R Nagant |
Wymiary | |
Długość | 805 mm |
Masa | |
broni | 2,8 kg (bez magazynka) |
Inne | |
Prędkość pocz. pocisku | 302 m/s |
Szybkostrzelność teoretyczna | 1100-1200 strz/min |
Szybkostrzelność praktyczna | 40-100 strz/min |
lekki karabin Tokariewa - skonstruowany w latach 30. XX wieku prototyp radzieckiego pistoletu maszynowego. Nie produkowany seryjnie.
W drugiej połowie lat 20. postanowiono wprowadzić do uzbrojenia Armii Czerwonej pistolet maszynowy. Prace nad bronią tego rodzaju rozpoczął Fiodor Tokariew. W 1927 roku skonstruował on broń nazywaną lekkim karabinem. Był to działający na zasadzie odrzutu zamka swobodnego pistolet maszynowy zasilany z 21-nabojowego magazynka.
Pistolet maszynowy Tokariewa był zasilany nabojem rewolwerowym 7,62 x 38 mm R, używany w przepisowej broni krótkiej Armii Czerwonej - rewolwerze Nagant wz. 1895. Amunicja rewolwerowa Naganta okazała się całkowicie nieprzydatna do zasilania broni automatycznej. Jej zastosowanie spowodowało że pistolet maszynowy Tokariewa w trakcie prób często się zacinał.
Próby dopracowania tej konstrukcji zostały zakończone w 1928 roku.