Peltasta

Z Wikipedii

Peltasta - starożytny lekkozbrojny piechur walczący za pomocą oszczepów. Peltastów rekrutowano początkowo z plemion trackich, ale z czasem nazwa ta stała się synonimem charakterystycznej formacji zbrojnej, niezależnie od miejsca pochodzenia żołnierzy. Peltasta zazwyczaj był uzbrojony w kilka-kilkanaście oszczepów o długości ok. 1-1,6 m, przeznaczonych do miotania, lekką tarczę i krótki miecz. Oprócz tarczy (i ew. hełmu) raczej nie posiadał innego uzbrojenia ochronnego. Tarcza peltasty była wykonana z wikliny obciągniętej skórą, miała kształt półksiężyca lub owalu (średnica ok. 0,6 m). Właśnie od nazwy tarczy (pelte) ukuto miano tego piechura.

Peltaści operowali razem z innymi typami lekkozbrojnej greckiej piechoty (łucznikami, procarzami), osłaniając formującą się na polu bitwy falangę i nękając z dystansu hoplitów przeciwnika. Lżejsze niż u hoplity uzbrojenie pozwalało im na łatwe unikanie ataków ciężkozbrojnych piechurów, a jednocześnie było na tyle dobre, że dawało przewagę nad innymi typami lekkozbrojnych w walce wręcz. Taktyka peltastów osiągnęła dojrzałość podczas wojen peloponeskich - zdarzało się, że rozstrzygali o losach bitwy (zobacz: Sfakteria, Lechajon, Anabaza).

[edytuj] Bibliografia

• Ksenofont, Historia grecka. Tłum. W. Klinger, Wrocław 1958.
• Tukidydes, Wojna peloponeska. Tłum. i przedmowa K. Kumaniecki, Warszawa 1988.
• Warry J., Armie świata antycznego. Tłum. H. Wajs, Warszawa 1995.
• Kulesza R., Ateny – Sparta 431-404 p.n.e. Warszawa 1997.