Pałac Biskupów Krakowskich w Warszawie
Z Wikipedii
Pałac Biskupów Krakowskich mieści się przy ul. Miodowej 3 w Warszawie (róg ul. Miodowej i Senatorskiej).
Jego budowę rozpoczęto już w 1622 r. dla biskupa krakowskiego Jakuba Zadzika. Był oficjalną rezydencją miejską biskupów krakowskich, którzy jako senatorowie duchowni musieli brać udział w pracach senatu Rzeczypospolitej.
Po zniszczeniach w czasie wojen szwedzkich odbudowany w 1668 r. dla biskupa Andrzeja Trzebickiego. W połowie XVIII w. pałac był już bardzo zniszczony, w latach 1760-1762 uległ gruntownej przebudowie z inicjatywy biskupa Kajetana Sołtyka najprawdopodobniej wg projektu Jakuba Fontany. Pałac przybrał szatę późnobarokową. Należy on do stosunkowo mało rozpowszechnionego w Warszawie typu pałacu przyulicznego – zbudowanego w linii zabudowy ulicy. Po przebudowie pałac był budowlą jednopiętrową. Pierwsze piętro bardzo wysokie – mieściło sale reprezentacyjne. W tym stanie pałac utrwalił Canaletto w obrazie przedstawiającym widok ulicy Miodowej namalowanym w 1775 r.
Od końca XVIII w. mieściła liczne urzędy, a od połowy XIX w. budowla pełniła funkcję kamienicy czynszowej. Spalony w 1939, zburzony w powstaniu warszawskim, odbudowany po wojnie na siedzibę Zjednoczenia Przemysłu Lotniczego i Silnikowego. Elewacji od strony ul. Miodowej przywrócono wygląd jaki otrzymała w latach 1760-1762 pozostawiając jednak podział pierwszego piętra na dwie kondygnacje. Przy rekonstrukcji posłużono się obrazem Canaletta. W elewację skrzydła od ul. Senatorskiej wmurowana została tablica upamiętniająca śmierć kilkudziesięciu Polaków rozstrzelanych w tym miejscu 15 lutego 1944.
