Order Zbawiciela
Z Wikipedii
Order Zbawiciela (gr. Τάγμα του Σωτήρος) (Tagma toi soteros) jest najstarszym i najwyższym odznaczeniem greckim.
Ustanowiony został 3 lipca 1829, jeszcze za czasów krótkotrwałej I Republiki, i nadany po raz pierwszy w 1833 r. przez pierwszego króla Hellenów Ottona z dynastii Wittelsbachów. Imię Zbawiciela nadano mu na pamiątkę wiary, że Grecja odrodziła się dzięki pomocy Boga.
Order posiada pięć klas według znanego schematu Legii Honorowej i nadawany może być obywatelom greckim za wybitne zasługi dla kraju w czasie wojny lub pokoju oraz wybitnym cudzoziemcom.
Krzyż orderu to złoty emaliowany na biało krzyż maltański, z zielonym dębowo-wawrzynowym wieńcem między ramionami. W medalionie środkowym awersu znajduje się portret Zbawiciela otoczony złotym napisem E dexia soy cheir, Kyrie, dedoxastai en ischyi (Twa prawa dłoń, Panie, wysławiona została mocą). Na rewersie znajduje się biały grecki krzyż otoczony napisem E en Argei D' Ethnike ton Ellenon syneleysis - 1829 [roku] (Ustanowiony w Argos przez 4 Zgromadzenie Narodowe Hellenów roku 1829). Gwiazda orderu (I i II klasa) to ośmiopromienna srebrna gwiazda z nałożonym na nią awersem krzyża orderowego. Order noszony jest na jasnoniebieskiej wstążce z dwoma białymi paskami po bokach. W czasie monarchii, do 1973 roku, order był zawieszony na złotej koronie królewskiej, obecnie na emaliowanym wieńcu laurowym.
[edytuj] Bibliografia
- Arnhard Graf Klenau, Europäische Orden ab 1700, München 1978
