Olaf Haakonsson
Z Wikipedii
Olaf Haakonsson (1370 - 23 sierpnia 1387) - król Danii w latach 1376 - 1387 (jako Olaf II (Oluf 2.) i Norwegii w latach 1380 - 1387 (jako Olaf IV (Olav 4.).
Olaf był synem norweskiego króla Haakona VI i Małgorzaty I - córki Waldemara IV, króla Danii. Po śmierci dziadka w roku 1376 zajął tron Danii, mimo obietnicy złożonej przez Waldemara królowi Szwecji - Albrechtowi Meklemburskiemu, że tron ten przypadnie jego synowi.
Na tron Norwegii Olaf wstąpił po śmierci swego ojca Haakona VI w 1380 r.
Tydzień po śmierci siedemnastoletniego (i bezdzietnego) Olafa w r. 1387 jego matka Małgorzata I ogłosiła się władczynią Danii (wkrótce również Norwegii). Adoptowała Eryka Pomorskiego i rozpoczęła działania dyplomatyczne, które w 1397 r. zostały uwieńczone zjednoczeniem trzech skandynawskich królestw (Danii, Norwegii i Szwecji) w Kalmarze - tzw. Unia kalmarska.
| Poprzednik Waldemar Atterdag |
 |
król Danii 1376 - 1387 |
|
Następca Małgorzata I |
| Poprzednik Haakon VI |
 |
król Norwegii 1380 - 1387 |
|
Następca Małgorzata I |
