Obręb ewidencyjny

Z Wikipedii

Obręb ewidencyjny jest jednostką powierzchniową podziału kraju wyodrębnioną dla celów ewidencji gruntów i budynków (katastru nieruchomości), dla której zakłada się odrębny operat ewidencyjny. Jest częścią składową jednostki ewidencyjnej, utworzoną dla potrzeb związanych z techniką zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów i budynków.

Obszar obrębu tworzą powierzchnie wszystkich działek ewidencyjnych wchodzących w jego skład, a jego granicę w terenie stanowi zbiór granic działek ewidencyjnych, położonych na styku granic obrębów sąsiednich. Odrębnym obrębem ewidencyjnym może być teren zamknięty, który jest zastrzeżony ze względu na obronność i bezpieczeństwo państwa.

Przy projektowaniu przebiegu granic obrębów uwzględnia się podział na rejony statystyczne (BREC10) i obwody spisowe (BREC10).

Granice obrębów wiejskich powinny być zgodne z granicami wsi i sołectw.

Granice obrębów na obszarach miast powinny być zgodne z granicami dzielnic i w miarę możliwości pokrywać się z granicami osiedli i zespołów urbanistycznych oraz naturalnymi granicami wyznaczonymi w szczególności przez cieki, ulice, linie kolejowe i inne obiekty fizjograficzne.

Na odcinkach wybrzeża morskiego granice obrębów powinny być zgodne z linią podstawową morza terytorialnego. Na odcinkach, dla których nie ustalono linii podstawowej morza terytorialnego, tymczasowo jako granicę obrębów ewidencyjnych przyjmuje się linię brzegową morza według stanu przedstawionego na mapach wielkoskalowych (w skalach od 1:100 do 1:5000) przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Przebieg granic obrębów ewidencyjnych obejmujących morskie wody wewnętrzne określa się z uwzględnieniem postanowień art. 4 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej.

Przy określaniu granic obrębów przyległych do granicy państwowej przyjmuje się punkty graniczne załamania granicy Państwa z Państwowego Rejestru Granic i Powierzchni Jednostek Podziału Terytorialnego Państwa.

Podziału na obręby ewidencyjne i określenia ich granic dokonuje starosta, po zasięgnięciu opinii właściwego miejscowo organu do spraw zagospodarowania przestrzennego oraz właściwej miejscowo jednostki statystyki publicznej.

Obręb w jednostce ewidencyjnej jest określony przez jego nazwę i numer lub wyłącznie przez numer. Identyfikator obrębu ewidencyjnego przyjmuje postać:

WWPPGG_R.XXXX

przy czym:

WW - kod województwa,
- PP - kod powiatu w województwie,
  - GG - kod gminy w powiecie,
    - R - jedna z cyfr: 1, 2, 3, 4, 5, 8, 9 określająca typ gminy (TERC10),
      - XXXX – numer ewidencyjny obrębu w jednostce ewidencyjnej, określony za pomocą liczb całkowitych mieszczących się w przedziale od 0001 do 9999.

[edytuj] Zobacz też

[edytuj] Linki zewnętrzne

Dz. U. Nr 38, poz. 454 Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków
Instrukcja Techniczna G-5 Ewidencja gruntów i budynków Wyd. Główny Geodeta Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii (Warszawa, 2003) ISBN 83-239-7518-3