Notacja strzałkowa
Z Wikipedii
Notacja strzałkowa Knutha – metoda zapisywania bardzo dużych liczb wprowadzona przez amerykańskiego matematyka Donalda Knutha w 1975. Podstawowa idea tej metody jest oparta na iterowanym potęgowaniu, w sposób podobny do tego jak potęgowanie jest iterowanym mnożeniem a mnożenie jest iterowanym dodawaniem.
Spis treści |
[edytuj] Definicja
[edytuj] Przykład
[edytuj] Opis notacji
Notacja strzałkowa została wprowadzona przez Donalda Knutha w 1976 roku. Jej celem było zapisanie bardzo dużych liczb, których nawet zapisanie w postaci wykładniczej było trudne lub niemożliwe do wykonania.
Dla skrócenia zapisu dużą ilość strzałek zastępuje się ich liczbą umieszczoną po prawej stronie strzałki w indeksie górnym:
[edytuj] Konstrukcja
- liczba a występuje b razy
- liczba a występuje b razy
- liczba a występuje b razy
- liczba a występuje b razy
[edytuj] Inne przykłady
- .
- ,
- ,
- a stąd indukcyjnie uzasadniamy, że dla wszystkich .
- ,
- ,
- i stąd indukcyjnie uzasadniamy, że dla wszystkich .
- ← (7625597484987 trójek)