Narządy elektryczne
Z Wikipedii
Narządy elektryczne - parzyste narządy występujące u niektórych ryb umożliwiające wytwarzanie impulsów elektrycznych. Wyewoluowały niezależnie u kilku grup ryb chrzęstno- i kostnoszkieletowych, z których obecnie żyją drętwy, strętwy, mruki i sum elektryczny.
Spis treści |
[edytuj] Budowa
Zbudowane z płytek-komórek nazywanych elektrocytami ułożonych w szeregi na zasadzie baterii ogniw galwanicznych i oddzielonych galaretowatą tkanką. Pojedyncza komórka generuje prąd o napięciu rzędu dziesiątych części wolta. Jeden szereg może zawierać kilka tysięcy elektrocytów, których napięcie jest sumowane.
Narząd elektryczny suma elektrycznego powstał z tkanki łącznej gruczołów podskórnych.
[edytuj] Położenie
U drętwokształtnych (drętwy) narządy elektryczne są umiejscowione pomiędzy głową, a płetwami piersiowymi. U strętwokształtnych (strętwy) - po obydwu stronach brzusznej części ciała. Mrukokształtne (mruki) wykształciły je na trzonie ogonowym.
Ryby elektryczne - z wyjątkiem drętw - wykształciły specyficzny, ociężały kształt ciała. Tak liczne płytki zajmują w organizmie gospodarza bardzo dużo miejsca. Ciało strętwokształtnych jest w 80% zajęte przez narządy elektryczne.
[edytuj] Zastosowania
Narządy elektryczne są wykorzystywane do elektrolokacji, a u niektórych gatunków również do komunikowania się. Służą też do obezwładniania ofiary lub napastnika.
[edytuj] Zagrożenia dla człowieka
Kilka gatunków ryb wyposażonych w narządy elektryczne może stanowić śmiertelne niebezpieczeństwo dla człowieka. Największe osobniki węgorza elektrycznego są zdolne do wytworzenia prądu o napięciu 600 V, suma elektrycznego - do 350 V. Niektóre drętwy wytwarzają impulsy o napięciu do 230 V i natężeniu ok. 30 A.