Nadburcie
Z Wikipedii
Nadburcie, falszburta - bariera ochronna znajdująca się na większych jednostkach pływających, na krawędzi odkrytego pokładu, zabezpieczająca przed wypadnięciem za burtę rzeczy lub ludzi. Na dużych statkach wodnych sięga swoją wysokością zdecydowanie powyżej pasa dorosłego człowieka.
Nadburcie może być naturalnym przedłużeniem poszycia burty, a wtedy u nasady nadburcia znajdują się specjalnie wycięte otwory dla odpływania wody z powierzchni pokładu zwane odpływnikami pokładowymi, skalopsami (lub niepoprawnie szpigatami). Do tych odpływników prowadzi wtedy waterwajs, czyli rynna w postaci wyżłobienia w powierzchni pokładu. W powierzchni samego nadburcia mogą znajdować się również duże otwory dla wyprowadzenia poza jednostkę lin cumowniczych.
Nadburcie może być jednak wykonane także w inny sposób - nie związane z poszyciem burty, a jedynie będące barierą w postaci płaszczyzny opartej na słupkach. Wtedy woda odpływa z pokładu przez celowo pozostawione szpary na wysokości powierzchni pokładu. Nadburcie jest solidniejszą ochroną od sztormrelingu wykonanego z lin opartych o wsporniki.
Na niewielkich jednostkach pływających (łódki, niewielkie jachty) nadburcie jest inaczej wykonane i spełnia inne funkcje. Jest krawędzią przedłużającą powierzchnię burty na kilka do kilkunastu centymetrów ponad górne elementy szkieletu jednostki i spełnia rolę falochronu przed większymi falami, które mogłyby dostać się do środka jednostki, oraz zabezpiecza przed wypadnięciem niewielkich rzeczy do wody.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu żeglarstwa.
