Nabój .38 Special
Z Wikipedii
| .38 Special | |
| Rodzaj | nabój rewolwerowy |
| Kaliber | .38 |
| Średnica | |
| pocisku | 9,12 mm |
| min. łuski | 9,63 mm |
| max. łuski | 9,63 mm |
| kryzy | 11,16 mm |
| Długość | |
| łuski | 29,34 mm |
| Masa | |
| naboju | 16 g |
| pocisku | 10 g |
| materiału miotajacego | 1,3 g |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 220-470 m/s |
| Energia pocz. pocisku | 247-1127 J |
.38 Special (9 x 29 mm R) – nabój rewolwerowy opracowany w 1902 roku w amerykańskiej firmie Smith & Wesson.
Nabój .38 Special stanowił rozwinięcie naboju .38 Colt Long będącego na początku XX wieku przepisowym nabojem rewolwerowym armii USA. Pierwotnie był on przeznaczony dla wojska, ale po zwycięstwie pistoletu Colt M1911 (na nabój 45 ACP) w konkursie na nową broń krótką dla armii głównym użytkownikiem tego naboju stała się policja wielu amerykańskich stanów, która zakupiła w tym czasie duże ilości doskonałych rewolwerów S&W Model10 Military&Police. Armia stała się użytkownikiem nowego naboju podczas II wojny światowej, kiedy w rewolwery kalibru .38 Special uzbrojono oficerów marynarki i lotnictwa.
Obecnie nabój .38 Special jest coraz rzadziej używany ponieważ okazało się, że posiada stosunkowo niską moc obalającą. Jego następcą stał się .357 Magnum a ponieważ nabój ten powstał przez wydłużenie łuski .38 Special każdy rewolwer kalibru .357 Magnum może używać nabojów .38 Special.
