Wikipedysta:Mrug/brudnopis4
Z Wikipedii
Historia badań nad przewlekłą obturacyjną chorobą płuc - przewlekła obturacyjna choroba płuc jest poważnym problemem medycznych. Jest to choroba przewlekła i nieuleczalna. Szacuje się, że ponad 10 % osób w wieku >40 lat jest dotkniętych tą chorobą. Jest ona związana głównie z paleniem tytoniu, ale inne czynniki, w tym również genetyczne, biorą w udział w patogenezie. Poniżej przedstawiono zarys badań, które na przestrzeni lat doprowadziły do lepszego poznania i zrozumienia mechanizmów POChP.
.jpeg/200px-John_Hutchinson_(1811–1861).jpeg)
Prawdopodobnie pierwszy opis rozedmy płuc, określonej jako voluminous lungs, dokonany przez Théophile'a Boneta (1620-1689) w pracy Sepulchretum, sive, Anatomica practica, ex cadaveribus morbo denatis[1].
Giovanni Battista Morgagni (1682 – 1771) opisał 19 przypadków obrzmienia płuc[2].
Matthew Baillie (1761-1823) w dziele Morbid Anatomy of Some of the Most Important Parts of the Human Body zaprezentował ilustracje rozedmowych płuc[3].
Charles Badham (1780-1845) opisał zapalenie oskrzelików i przewlekłe zapalenie oskrzeli. Użył także słowa katar na określenie przewlekłego kaszlu z nadmiernym wydzielaniem błony śluzowej[4].
René Laënnec (1781-1826) opisuje rozedmę[5]. Zaobserwował, że rozedmowe płuca są przepełnione powietrzem i z trudem się opróżniają. Pisał między innymi:
| „ | In opening the chest, it is not unusual to find that the lungs do not collapse, but they fill up the cavity completely on each side of the heart. When experienced, this will appear full of air...The bronchus of the trachea are often at the same time a good deal filled with mucous fluid. | ” |
John Hutchinson (1811–1861) wynajduje spirometr - aparat stosowany do dnia dzisiejszego w celu diagnostyki POCHP[6].
W 8. wydaniu dzieła The Principles and practices of medicine William Osler (1849-1919) przypuszcza, że rozedma jest spowodowana nadmiernym ciśnieniem w oskrzelach[7].
Ronald Christie zidentyfikował składowe POCHP, stwierdzając, że należy się liczyć z rozpoznaniem u pacjentów z zaostrzeniem duszności, u których współistnieje rozedma z przewlekłym zapaleniem oskrzeli oraz astmą oskrzelową[8].
Oswald opisuje ponad 1000 przypadków przewlekłego zapalenia oskrzeli[9].
Pojawiają się prace na temat powiązania przewlekłego zapalenia oskrzeli z nawracającymi infekcjami układu oddechowego i skażeniem powietrza[10].
Zostaje wydany podręcznik Pulmonary emphysema, autorstwa Baracha i Bickermana, w którym opisują współczesne metody leczenia rozedmy[11].
Również w tym roku ukazuje się Textbook of respiratory medicine, zawierający m.in spirogramy chorych na rozedmę[12].
Ma miejsce pierwsza z corocznych konferencji w Aspen na temat problemów związanych z patogenezą, rozpoznawaniem i leczeniem rozedmy[13].
Próba ustalenia konsensusu w sprawie definicji schorzenia (CIBA Guest Symposium)[14].
Powstaje hipoteza genetycznie uwarunkowanej nadwrażliwości oskrzeli u chorych na POChP[15].
American Thoracic Society definiuje przewlekłe zapalenie oskrzeli jako przewlekły kaszel, trwający przynajmniej 3 miesiące przez co najmniej 2 lata, oraz rozedmę jako poszerzenie dróg oddechowych z degradacją ścian[16].
Laurel i Eriksson odkrywają schorzenie genetyczne - niedobór α1-antytrypsyny. Po przebadaniu 1500 pacjentów u 5 z nich stwierdzono w elektroforezie nieobecność frakcji α1. U 3 pacjentów z niedoborem wykryto rozedmę, którą rozwinęli w młodym wieku[17].
Powstaje eksperymentalny model rozedmy. Po podaniu do dróg oddechowych świnek morskich ekstraktu trzustkowego zawierającego papainę powstała rozedma. Pierwotnym celem badania było wytworzenie eksperymentalnej krzemicy[18].
William Briscoe podczas konferencji w Aspen prawdopodobnie po raz pierwszy używa określenia COPD (chronic obstructive pulmonary disease - przewlekła obturacyjna choroba płuc)[19].
Do nomenklatury medycznej zostaje wprowadzona nazwa - przewlekła obturacyjna choroba płucna[20].
Zostaje utworzona Światowa Strategia Rozpoznawania, Leczenia i Prewencji Przewlekłej Obturacyjnej Choroby płuc (Global Initiative for Chronic Obstructive Lung Disease - GOLD).
Powstaje pierwszy raport GOLD[21].
Teoria o autoimmunologicznym schorzeniu naczyniowym w patogenezie rozedmy[22].
Przypisy
- ↑ Théophile Bonet: Sepulchretum, sive, Anatomica practica, ex cadaveribus morbo denatis. Genewa:: 1679.
- ↑ Giovanni Battista Morgagni: The Seats and Causes of Diseases investigated by Anatomy; in five books, containing a great variety of dissections, with remarks. Londyn: A. Millar, T. Cadell, Johnson and Payne, 1769.
- ↑ Matthew Baillie: Morbid Anatomy of Some of the Most Important Parts of the Human Body. 1793.
- ↑ Charles Badham: An essay on bronchitis ; with a supplement containing remarks on simple pulmonary abscess. Londyn: J. Callow, 1814.
- ↑ René Théophile Hyacinthe Laënnec: A treatise on diseases of the chest. J. Forbes, trans.. Londyn: Underwood, 1821.
- ↑ John Hutchinson. On the capacity of the lungs, and on the respiratory functions, with a view of establishing a precise and easy method of detecting disease by the spirometer. Medico-Chirurgical Transactions (London), 29, 137-161. 1846.
- ↑ William Osler: The Principles and practices of medicine (8th edition). New York: Appleton, 1916.
- ↑ Ronald V. Christie. Emphysema of the Lungs—II. BMJ, 1-145. 1944.
- ↑ Oswald NC et al.. Clinical patern of chronic bronchitis.. Lancet, 265, 639-643.
- ↑ STUART-HARRIS CH., POWNALL M., SCOTHORNE CM., FRANKS Z. The factor of infection in chronic bronchitis.. Q J Med. Apr;22, 86, 121-32. 1953. PMID 13056161.
- ↑ AL Barach, HA Bickerman: Pulmonary emphysema. Baltimore: Williams and Wilkins, 1956.
- ↑ HC Hinshaw, NH Garland: Diseases of chest. Philadelphia: WB Saunders, 1956.
- ↑ Aspen Lung Conference (en). [dostęp 20 maja 2008].
- ↑ CIBA Guest Symposium. 1959 Terminology, definitions and classifications of chronic pulmonary, emphysema and related conditions. Thorax, 14, 286-299. 1959.
- ↑ Orie NGM, Sluiter HJ, de Vries K, Tammeling GJ, Witkop J. The host factor in bronchitis. Bronchitis. Proceedings of the International Symposium on Bronchitis, at Groningen, The Netherlands. Royal Vangorcum, Assen, 43-59. 1960.
- ↑ Committee on Diagnostic Standards for Nontuberculous Respiratory Diseases, ATS. Definitions and classification of chronic bronchitis, asthma and pulmonary emphysema. Am Rev Respir Dis, 85, 762-769. 1962. PMID.
- ↑ Laurell CB, Eriksson S. The electrophoretic alpha 1-globulin pattern of serum in alpha 1-antitrypsin deficiency. Scand J Clin Lab Invest, 15, 132–140. 1963. doi:10.3109/00365516309051324.
- ↑ GROSS P., BABYAK MA., TOLKER E., KASCHAK M. ENZYMATICALLY PRODUCED PULMONARY EMPHYSEMA; A PRELIMINARY REPORT.. J Occup Med. Dec;6, 481-4. 1965. PMID 14241128.
- ↑ BRISCOE WA., NASH ES. THE SLOW SPACE IN CHRONIC OBSTRUCTIVE PULMONARY DISEASES.. Ann N Y Acad Sci. Mar 24;121, 706-22. 1965. PMID 14309579.
- ↑ Burrows B., Fletcher CM., Heard BE., Jones NL., Wootliff JS. The emphysematous and bronchial types of chronic airways obstruction. A clinicopathological study of patients in London and Chicago.. Lancet. Apr 16;1, 7442, 830-5. 1966. PMID 4159957.
- ↑ Pauwels R. Global initiative for chronic obstructive lung diseases (GOLD): time to act.. Eur Respir J. Dec;18, 6, 901-2. 2002. PMID 11829093.
- ↑ Voelkel N., Taraseviciene-Stewart L. Emphysema: an autoimmune vascular disease?. Proc Am Thorac Soc. 2, 1, 23-5. 2005. doi:10.1513/pats.200405-033MS. PMID 16113465.
[edytuj] Bibliografia
- Petty TL. COPD in perspective.. Chest. May;121, 5 Suppl, 116S-120S. 2002. PMID 12010838.
- Petty TL. The history of COPD.. Int J Chron Obstruct Pulmon Dis. 1, 1, 3-14. 2007. PMID 18046898.
