Metody objawowo-termiczne
Z Wikipedii
W zakresie metod objawowo-termicznych wyróżnia się:
- Rötzera,
- Kippleyów,
- angielską,
- Kramarek (opracowanie polskie).
Istnieje cały szereg metod (odmian) naturalnego planowania rodziny, które wykorzystują pomiary podstawowej temperatury ciała (PTC), obserwację objawu śluzu i kalkulację, a niektóre z nich samoobserwację szyjki macicy. Poszczególne odmiany tej metody, w zależności od autora i kraju, różnią się sposobem prowadzenia kart obserwacji cyklu, innymi liniami pomocniczymi i stosunkowo mało istotnymi różnicami w sformułowaniach kryteriów rozpoznawania faz płodności i niepłodności cyklu. Wielość metod stwarza pewne trudności ich użytkownikom i nie jest możliwym ich całościowe omówienie. Okres niepłodności poowulacyjnej, według Flynn, rozpoczyna się 3 dnia rano podwyższonej podstawowej temperatury ciała (w tym, co najmniej 1 pomiar o 0,2°C wyżej od ostatniej temperatury fazy niskich temperatur) lub 4 dnia wieczorem po szczycie objawu śluzu; przy tym rozstrzyga objaw późniejszy.
Według J. Rötzera okres niepłodności poowulacyjnej rozpoczyna się 3 dnia fazy podwyższonej temperatury, liczonej po dniu szczytu objawu śluzu, przy tym trzecia jej wartość powinna być, co najmniej o 0,2°C wyższa od najwyższej podstawowej temperatury ciała podczas sześciu dni poprzedzających.
Okres niepłodności przedowulacyjnej, według Flynn, rozpoznaje się od pierwszego dnia cyklu (pod warunkiem, że poprzedni cykl był cyklem dwufazowym), a ostatni jego dzień wylicza się odejmując cyfrę 20 od czasu trwania najkrótszego spośród ostatnich 12 cykli dwufazowych. Jeżeli natomiast mamy obserwacje z 6-12 cykli dwufazowych wówczas od najkrótszego z nich odejmujemy cyfrę 21. Reguła obowiązuje pod warunkiem, że wcześniej nie pojawił się objaw śluzu.
Dla ustalania okresu niepłodności przedowulacyjnej J. Rötzer preferuje posługiwanie się zmodyfikowaną regułą Doeringa. Okres ten zaczyna się w pierwszym dniu cyklu (pod warunkiem, że poprzedni cykl był cyklem dwufazowym), a kończy się dnia poprzedzającego dzień wyznaczony przez odjęcie cyfry 7 od najkrótszej fazy niskiej temperatury, spośród ostatnich 12 cykli dwufazowych, chyba, że trwała ona krócej niż 13 dni, wówczas wystarczy odjąć cyfrę 6. Reguła obowiązuje pod warunkiem, że wcześniej nie pojawił się objaw śluzu.
- Okołoowulacyjny okres płodności obejmuje czas pomiędzy okresami niepłodności:
- przedowulacyjnej,
- poowulacyjnej.
Bardziej arbitralne podejście do reguł naturalnego planowania rodziny mają Kippleyowie. Dają oni partnerom do wyboru, kilka mniej lub bardziej restrykcyjnych kryteriów rozpoznawania faz płodności i niepłodności, podając jednocześnie zależną od tego ich różną efektywność. Sugerują wybór zależnie od ważności powodów odkładania poczęcia dziecka[1][2][3].
