Medal za Ofiarność i Odwagę

Z Wikipedii

Medal za Ofiarność i Odwagę - polskie cywilne odznaczenie państwowe.

Medal został ustanowiony ustawą z dnia 17 lutego 1960 o orderach i odznaczeniach. Mógł być nadany osobie, która z narażeniem życia niosła ratunek tonącym, ofiarom katastrof żywiołowych, pożarów, wybuchów lub innych nieszczęśliwych wypadków albo w takich okolicznościach ratowała zagrożone mienie. Nadawany był przez Radę Państwa. Medal ten może być nadany tej samej osobie wielokrotnie.

Ustawa z 16 października 1992 o orderach i odznaczeniach przejęła medal do obecnego polskiego systemu odznaczeń państwowych, określając, że stanowi on nagrodę dla osób, które z narażeniem życia lub zdrowia ratowały zagrożone życie ludzkie lub mienie. Nadawany jest przez Prezydenta RP obywatelom polskim, może być nadany również cudzoziemcom za zasługi położone dla Rzeczypospolitej Polskiej lub jej obywateli. Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 lipca 2007 (wejście w życie 10 października 2007) nazwa została zmianowa na Medal za Ofiarność i Odwagę (Dz.U.07.151.1075).

[edytuj] Opis odznaki

Odznaką Medalu za Ofiarność i Odwagę jest okrągły, srebrzony, oksydowany medal o średnicy 35 mm. Na awersie, w środku medalu wytłoczony jest trójkąt o ściętych wierzchołkach a w nim płaskorzeźba dwóch postaci: kobiety i mężczyzny. Na odwrotnej stronie medalu (rewersie) wytłoczony jest trójkąt o ściętych wierzchołkach, a w nim napis w pięciu wierszach: "ZA / OFIARNOŚĆ / I ODWAGĘ / W OBRONIE / ŻYCIA I MIENIA". Nad napisem umieszczone są trzy liście dębowe.

Medal zawieszony jest na zielonej wstążce szerokości 35 mm z dwoma czerwonymi paskami po bokach szerokości 4 mm. Kolejne nadania medalu oznacza się przez nałożenie na wstążkę posiadanego medalu okucia w kształcie srebrzonej, gładkiej, matowej listewki szerokości 5 mm z polerowanymi krawędziami.

Medal za Ofiarność i Odwagę w kolejności polskich odznaczeń nosi się po Wojskowym, Morskim i Lotniczym Krzyżu Zasługi.