Mark 13/18

Z Wikipedii

Mark 13/18
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Portsmuth Aviation Ltd.
Typ	kierowana bomba burząca
Dane techniczne
Długość	345 cm
Średnica	41,9 cm
Rozpiętość	66/166,7 cm
Masa	485 kg
Masa mat. wybuchowego	186 kg
Zasięg	do 10 km
Dane operacyjne
Użytkownicy
Royal Air Force, Royal Navy

Mark 13/18 - brytyjska bomba kierowana naprowadzana na cel podświetlony laserem.

Bomba Mark 13/18 została skonstruowana w drugiej połowie lat 70., dzięki współpracy brytyjskiej firmy Portsmuth Aviation Ltd. i amerykańskiej Texas Instruments. Jest to połączenie brytyjskiej bomby burzącej MC 1000 wagomiaru 1000 funtów i zmodyfikowanego układu naprowadzania i usterzenia bomby GBU-10. Do przenoszenia bomb Mark 13/18 przystosowane były samoloty Panavia Tornado, SEPECAT Jaguar i Hawker Siddeley Harrier.

Po raz pierwszy bomby Mark 13/18 zostały użyte w czasie wojny o Falklandy-Malwiny podczas której samoloty Harrier zrzuciły kilka bomb tego typu na cele podświetlone przez obserwatorów na ziemi. Ponownie bomby Mark 13/18 zostały użyte podczas operacji Desert Storm przez samoloty Tornado. Ponieważ samoloty te nie były zintegrowane z odpowiednimi zasobnikami umożliwiającymi podświetlanie celów ataków dokonywały zespoły złożone z samolotów Tornado (przenoszących bomby) i Blackburn Buccaneer (podświetlających cele przy pomocy zasobników Pave Spike).

Pod koniec lat 80. bomby Mark 13/18 zostały zastąpione przez zmodyfikowana według brytyjskich wymagań bomby GBU-24A/B

[edytuj] Bibliografia

• Nicpoń, Krzysztof. Współczesne bomby kierowane. Cześć 2. Bomby kierowane laserowo. Nowa Technika Wojskowa. 1998, Nr. 2, s. 30-36. ISSN 1230-1655.