Marcjanus Kapella
Z Wikipedii
Marcjanus Kapella, właśc. Martianus Felix Capella, (IV-V wiek), był prawnikiem i nauczycielem w rzymskiej Afryce Północnej. Pochodził prawdopodobnie z Kartaginy.
Autor dzieła, będącego rodzajem encykopedii, napisanej częściowo prozą, a w części wierszem. Po dostosowaniu przez Kasjodora w VI wieku dla potrzeb Kościoła (Institutiones), stało się ono w średniowieczu głównym podręcznikiem.
Kapella, nawiązując do Warrona, dokonał podziału nauki na siedem działów, wprowadzając termin "Siedem sztuk wyzwolonych". Podział ten utrzymał się w średniowiecznym podziale na Trivium i Quadrivium.
Nie zachował się tytuł składającego się z 9 ksiąg dzieła. Nazywane jest ono najczęściej od tytułu 2 pierwszych ksiąg - De nuptiis Philologiae et Mercuri (Zaślubiny filologii z Merkurym). Autor opisuje w nich alegorycznie przyjęcie weselne Merkurego i Filologii. Panna młoda w prezencie ślubnym obdarowuje małżonka siedmioma służkami, z których każda jest uosobieniem jednej z siedmiu sztuk wyzwolonych. Kolejne księgi opisują poszczególne sztuki. Są to: De arte grammatica, De arte dialectica, De arte rhetorica, De geometrica, De arithmetica, De astrologia i De harmonia.
Zaślubiny, oprócz próby podsumowania współczesnej wiedzy, mają również walory literackie. Fragmentami autor nawiązuje do stylu Metamorfoz Apulejusza, używając nie mniej ozdobnego stylu.
