Lodówka
Z Wikipedii
Lodówka — pomieszczenie gospodarcze, pojemnik lub szafka izolowana termicznie od otoczenia, umożliwiające przechowywanie w obniżonej temperaturze łatwo psujących się produktów. Chłodzenie zapewnia umieszczenie we wnętrzu lodówki substancji o odpowiednio niskiej temperaturze i dużej pojemności cieplnej. Może to być ciało o dużej masie i cieple właściwym, jednak zazwyczaj wykorzystuje się do tego celu ciepło przemiany fazowej (topnienia). Najczęściej używane czynniki chłodzące to lód (stąd nazwa — lodówka), mieszaniny oziębiające (np. lód z dodatkiem soli) oraz zestalony dwutlenek węgla - suchy lód.
Przenośne pojemniki o podobnej funkcji nazywamy termosami. Specjalne budowle służące do magazynowania i przechowywania lodu to lodownie. Tak samo nazywa się samochody izolowane, z wbudowanymi akumulatorami chłodu (w postaci płyt eutektycznych).
Lodówki wyszły z użycia wraz z popularyzacją chłodziarek, które posiadają własne urządzenia chłodnicze i nie muszą być zaopatrywane w lód.
[edytuj] Historia
Lodówka stworzona została w 1914 roku przez Florence Parpart. Prymitywne lodownie powstawały już przed naszą erą jednak były to duże budowle, na które przeciętny człowiek nie mógł sobie pozwolić. Rozwiązanie bliższe lodówce stosowali Wikingowie. Wewnątrz domu, z dala od ogniska, kopano głęboki dół, na dnie którego umieszczano lód lub śnieg. Po zapełnieniu dołu żywnością, przysypywano go warstwą ziemi. Mięso zabezpieczone w ten sposób zachowywało świeżość przez wiele miesięcy po zakończeniu zimy.
