László Budai
Z Wikipedii
Piłka nożna | ||
Złoto |
1952 Helsinki |
Piłka nożna |
László Budai [ˈlaːsloː 'budɒ.i] (ur. 19 lipca 1928 w Budapeszcie, zm. 2 lipca 1983) - wegierski piłkarz, pomocnik i członek "złotej jedenastki" reprezentacji Węgier w latach 1950.
[edytuj] Kariera klubowa
Podczas swojej kariery Budai zdobył 4 tytuły mistrza Węgier. Pierwsze mistrzostwo przyszło w 1949 gdy grał w Ferenvarosie, pomagali mu wówczas w tym tak świetni piłkarze jak Zoltán Czibor czy Sándor Kocsis. Tego samego roku Węgry stały się krajem demokracji ludowej - socjalistycznym. Najlepsi piłkarze zostali przeniesieni do wojskowego Hovnedu. W tym klubie zdobył pozostałe 3 tytuły mistrzowskie oraz pomógł klubowi wygrać Puchar Mitropa.
- 1942-1947 BRSC
- 1947-1948 Huttler Olaj SE
- 1948-1950 Ferencvárosi TC
- 1950-1950 ÉDOSZ
- 1950-1950 Honvéd Budapeszt
[edytuj] Kariera trenerska
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
Laszlo w kadrze rozegrał 39 spotkań, strzelając 10 bramek. Debiut zanotował 2 maja 1949 roku, w meczu wygranym przez Madziarow 6:1 z Austrią w Mistrzostwach Centralnej Europy. Pomógł reprezentacyjnym kolegom w wygraniu Igrzysk Olimpijskich w 1952, które odbyły się w Helsinkach oraz Mistrzostw Centralnej Europy w 1953. Był częścią Złotej Jedenastki, która nieoczekiwanie poległa w finale Mistrzostw Świata 1954 w spotkaniu z Niemcami, był także powołany na Mistrzostwa Świata 1958 jednak nie zagrał tam ani minuty.
Gyula Grosics • Jenő Buzánszky • Gyula Lóránt • Mihály Lantos • József Bozsik • József Zakariás • László Budai • Sándor Kocsis • Nándor Hidegkuti • Ferenc Puskás • Zoltán Czibor • trener: Gusztáv Sebes