Krzysztof Bondaryk

Z Wikipedii

Krzysztof Bondaryk
Data urodzenia	1959
Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Okres urzędowania	od 16 stycznia 2008
Przynależność polityczna	związany z (PO)
Poprzednik	Bogdan Święczkowski

Krzysztof Bondaryk (ur. 12 grudnia 1959 w Białymstoku) – były urzędnik MSWiA, współpracownik Janusza Tomaszewskiego w rządzie Jerzego Buzka, ekspert bankowy, członek Rady Krajowej Platformy Obywatelskiej, od 2007 r szef ABW.

Spis treści 1 D0 1990 2 1990 - 2000 3 Po 2000 r. 4 Przypisy 4.1 Linki zewnętrzne

[edytuj] D0 1990

Absolwent Wydziału Humanistycznego i Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego – Filii w Białymstoku (obecnie Uniwersytet w Białymstoku). Działacz NZS i jeden z inspiratorów Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. Wiosną 1982 aresztowany za naruszenie dekretu o stanie wojennym. Z więzienia wyszedł po sześciu miesiącach, kontynuował studia, następnie uczył historii, wreszcie został asystentem w Instytucie Historii PAN.

[edytuj] 1990 - 2000

W 1990 objął funkcję szefa białostockiej delegatury UOP. W 1996 został na własną prośbę odwołany w trybie ustawowym przez ówczesnego szefa MSW Zbigniewa Siemiątkowskiego bez podania dokładnych przyczyn.^[1]

Następnie pracował w Katolickim Stowarzyszeniu Civitas Christiana i był doradcą Rady Miejskiej Białegostoku.

Po wyborach 1997 pełnił funkcję dyrektora Departamentu Nadzoru i Kontroli w MSWiA, a od listopada 1998 r. do września 1999 r. był wiceministrem tego resortu.^[1]

28 sierpnia 1999 Jarosław Kurski opublikował artykuł, w którym pojawiły się zarzuty, że przy zbieraniu i przesyłaniu Rzecznikowi materiałów lustracyjnych resort spraw wewnętrznych gromadzi informacje z archiwów peerelowskiej milicji (tzw. "Różowe teczki"), mogące kompromitować polityków^[2]. MSWiA nie gromadzi żadnych kartotek z informacjami o lustrowanych osobach – odpowiedział Bondaryk. 16 września 1999 został odwołany przez Jerzego Buzka, jednak wg oficjalnego komunikatu było to bez związku z doniesieniami prasowymi dotyczącymi akt z akcji Hiacynt^[1]

[edytuj] Po 2000 r.

Według doniesień Newsweeka, w latach 2000-2002 miał być udziałowcem firmy "Medycyna i Farmacja", która według NIK wyprowadziła środki z Cefarmu^[3]. Według słów rzeczniczki samego Krzysztofa Bondaryka posiadał on dwa udziały w tej firmie w latach 2004-2005, zaś w latach 2000-2002 nie był jej udziałowcem.^[1]

Jest uważany za eksperta w zakresie bezpieczeństwa i audytu wewnętrznego. W tym charakterze pracował na własny rachunek, m.in. w Lukas Banku i Invest Banku. W 2005 był przesłuchiwany jako świadek w sprawie ujawnienia informacji stanowiących tajemnicę państwową (informacji z podsłuchów) w firmie Era GSM, gdzie był wicedyrektorem administracji^[4]. W marcu 2008 r. prokuratura umorzyła śledztwo w tej sprawie.^[5]

Od 1 czerwca 2003 był członkiem Rady Krajowej Platformy Obywatelskiej. We wrześniu 2005 roku upłynęła kadencja pierwszej Rady Krajowej PO. W następnych latach Krzysztof Bondaryk nie ubiegał się o wybór do tego ciała.

W styczniu 2008 Rzeczpospolita poinformowała o możliwym wsparciu jakiego będąc szefem UOP udzielał rzekomo firmie swojego brata, zamieszanej w przemyt złota do Kaliningradu^[6], czemu w oświadczeniu prasowym zaprzeczył rzecznik ABW^[7]. Pozytywną opinię – w odpowiedzi na zapytanie Kancelarii Prezydenta – wydała także Kancelaria Premiera^[8]. Sam Bondaryk wystąpił do sądu przeciwko "Rzeczpospolitej"^[9].

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Jarosław Kurski, "Na każdego coś jest?", Gazeta Wyborcza, 28 sierpnia 1999.
  • Krzysztof Bondaryk, "Gromadzimy, nie śledzimy" Gazeta Wyborcza, 16 września 1999.
• Jerzy Zakrzewski, Zapytanie z 18 stycznia 2001 do ministra spraw wewnętrznych i administracji.
  • Antoni Podolski, Odpowiedź na zapytanie.
• Krzysztof Bondaryk, "Reformy zastępcze", Wprost, 9 września 2001.