Koparka zgarniakowa
Z Wikipedii
Koparka zgarniakowa - koparka jednonaczyniowa, której narzędziem urabiającym jest zgarniak zawieszony na dwóch linach - podnoszącej i ciągnącej. Do ich zalet należy duża wydajność i zasięg urabiania, oraz możliwość pracy pod wodą; zużywają one jednak duże ilości energii i mają niską wydajność przy współpracy ze środkami transportu. W przypadku wielkich koparek zgarniakowych dochodzi ponadto problem z transportem oraz kłopotliwa obsługa - naprawa drobnej usterki wymaga użycia dźwigu.
Spis treści |
[edytuj] Zastosowanie
Koparki te zajmują się urabianiem nadkładu - skał luźnych, takich, jak piaski, żwiry czy gliny, lub zwięzłych, po uprzednim odstrzeleniu. Urabiają nadkład o miąższości do 40m (największe, Big Muskie i Wielka Niedźwiedzica nawet do 60m). Mniejsze koparki tego typu wykorzystywane są przy robotach budowlanych i drogowych.
[edytuj] Historia
Pierwszą koparkę zgarniakową opatentowuje w 1880 r. Ralph R. Osgood ze Stanów Zjednoczonych[1]. W 1904 r. John W. Page wprowadza udoskonalenia zgarniaka i olinowania koparki zgarniakowej, uzyskując patent[2]. W 1913r. w Moningham Machine Company[3] opracowano mechanizm kroczący i wyposażono w niego model 1-T. W 1969 r. powstała nawiększa koparka tego typu na świecie - Big Muskie, o pojemności zgarniaka 168m3. Obecnie wielkie maszyny tego typu produkowane są przez firmy P&H i Bucyrus-Erie.
[edytuj] Budowa
Narzędziem urabiającym jest zgarniak. Jest on zamocowany na 2 linach - ciągnącej i podnoszącej. Mechanizmy robocze koparki to mechanizm podnoszenia i opuszczaia zgarniaka oraz mechanizm ciągnięcia zgarniaka. Mechnizmy wykonujące ruchy manewrowe to mechanizm podnoszczenia i opuszczania wysięgnika (mechanizm linowy - wielokrążek), mechanizm obrotu nadwozia oraz mechanizm jazdy lub kroczenia. Mniejsze koparki zgarniakowe wyposażone są najczęściej w podwozie gąsienicowe, a te największe - w podwozie kroczące. W 2003r firma P&H wprowadziła na rynek nowy system olinowania, tzw P&H Universal Dragline System, w którym zgarniak zawieszony jest na dwóch oddzielnie pracujących linach. Zapewnia on krótszy czas cyklu koparki, niższą masę olinowania i lepszą wydajność.
[edytuj] Urabianie
Urabianie realizowane jest przez rodzaj skrawania zwany struganiem - zgraniak po zluzowaniu liny podnoszącej pod wpływem własnego ciężaru zagłębia się w podłoże, po którym ciągniony jest na skutek napinania liny ciągnącej. W przypadku regeneracji rowów, gdy koparka musi przesuwać sięz boku rowu, zastosowanie znajduje zgarniak boczny. Lina ciągnąca prowadzona jest wtedy przez ustawioną prostopadle do wysięgnika belkę rurową. Koparka ta urabia warstwami poziomymi lub pochyłymi, zarówno podpoziomowo, jak i nadpoziomowo.
[edytuj] Transport
Największą wydajność koparki zgarniakowe osiągają pracując metodą beztransporotwą - urobek kierowany jest na zwałowisko ostateczne lub tymczasowe za pomocą koparki, będącej jednocześnie narzędziem zwałującym.
- Sposobem prostym: z jednorazowym przerzutem urobku - koparka urabia i przerzuca nadkład ponad poziomami roboczymi kopaliny użytecznej
- Sposobem złożonym: z wtórnym przerzutem urobku
Koparki te mogą również współpracować ze środkami transportu ciągłego, takimi jak przenośniki taśmowe i rurociągi, lub transportu cyklicznego - np samochody off-road.
[edytuj] Dodatkowy osprzęt
Z koparką zgarniakową można zastosować również osprzęt dźwigowy, chwytakowy oraz kafarowy.
